27 December 2007

Στιγμές . . .

Επειδή αρκετά γκρίνιαξα με το ταξίδι μου στο Helsinki, λέω να σας αποζημιώσω λίγο με κάποιες από τις "στιγμές" που κατάφερα να κρατήσω . . .
Κάποιες είναι λίγο κουνημένες, εμένα όμως έστω και έτσι μου αρέσουν.

Να μπορούσα στα σύννεφα να είχα εγώ βενζινάδικο . . .
Κάτι από άρχοντα (των δαχτυλιδιών βέβαια)
Άντε να πας στη δουλειά ...
Tallin χωρίς σχόλια

26 December 2007

Ταξίδι στο Helsinki vol. 3

Η πτήση πηγαίνει καλά! Τα παιδιά ο Γ και ο Λ δεν μπορώ να πω μου συμπαραστέκονται με τον καλύτερο τρόπο γιατί έχουν καταλάβει περί τίνος πρόκειτε. Φτάνουμε Βουδαπέστη με πολύ μα πάρα πολύ ομίχλη. Εκεί θα πρέπει να περιμένουμε 2 ώρες μέχρι να πετάξουμε για Helsinki. Πίνουμε ένα καφέ και η ώρα περνάει σχετικά γρήγορα με πολύ κουβέντα για το τι θα ψωνίσουμε στην επιστροφή από τα duty free!!!! Μας βάζουν ωράια και καλά στο αεροπλάνο και δεν προλαβαίνουμε να δέσουμε τις ζώνες μας και μας βγάζουν πάλι με δικαιολογία "technical problems". Μας πηγαίνουν πάλι πίσω με το λεωφορείο και η δικιά μου η καρδιά έχει πάει από τη Βουδαπέστη στην Κούλουρη και πίσω. Κυρία όμως δεν λέω τίποτα. Τελικά μετά από 2 ώρες καθυστέρηση μπαίνουμε στο αεροπλάνο για τον τελικό μας προορισμό. Ποτέ δεν μάθαμε γιατί μας έβγαλαν από το αεροπλάνο και μετά μας έβαλαν σε ενα άλλο! Έτσι απλά για την ιστορία την ίδια ώρα που φεύγαμε εμέις για Helsinki έφευγαν άλλες 2 πτήσεις για Helsinki οι οποίες είχαν και αυτές καθυστέρηση. Κανονικά θα έπρεπε να φτάσουμε Helsinki στις 22:10 αλλά με την καθυστέρηση στη Βουδαπέστη φτάσαμε 11:50 (και πολυ γρήγορα μάλιστα σε 1 ώρα και 50 λεπτά αντί για 2 ώρες και 30 λεπτά). Ευτυχώς σκέφτομαι όλα πήγαν καλά κάτσε να πάρω και ένα τηλέφωνο τους δικούς μου να μην ανησυχούν και πάμε γαι τις βαλίτσες. Αμ δε, που ήθελα να πάρω και τηλέφωνο, μετα την επιστροφή μου έμαθα οτι η εταιρεία που είχα το καρτοκινητό μου δεν έιχε συμβαση για περιαγωγή (ελληνιστί roaming) με κανένα πάροχο της Φιλανδίας. Θα έπρεπε δε να τους ευχαριστήσω για να μην πω και τίποτα άλλο που μπορούσα να δέχομαι τηλέφωνα και να στέλνω μηνύματα!!! Τελος πάντων, ευτυχώς που δοκίμασαν και με πήραν οι δικοί μου τηλέφωνο πριν προλάβω και χρεώσω τα παιδιά!!! Πάμε για τις βαλίτσες!!! Στον ίδιο ιμάντα που θα έβγαιναν οι δικές μας θα έβγαιναν και οι βαλίτσες από άλλες 2 πτήσεις. Ξεκινάνε να βγαίνουν όλες μαζί οι βαλίτσες ανακατεμένες από όλες τις πτήσεις!! Μετά από 10 λεπτά παίρνει τη βαλίτσα του ο Γ μετα από άλλα 10 λεπτά και ο Λ αλλά η δικιά μου άφαντη!! Περνάει μισή ώρα από την ώρα που είμαστε εκεί και αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια! Έχουν βγει σχεδόν όλες οι βαλίτσες και έχουμε μείνει εμείς οι τρεις και κανα δυό ακόμα! Τα παιδια και πάλι μπροστά μου κύριοι "Μην στεναχωριέσαι βρε δεν εχουν βγει όλες". Μετά έμαθα ότι πίσω μου και σιγά είχαν και αυτοί αρχίσει να ψάχνονται για τις επόμενες ενέργειες μας!! Και έχουμε μείνει οι τρεις μας και μια πορτοκαλί βαλίτσα που γυρναγε γύρω γύρω εκνευριστικά και κανείς δεν ήταν εκέι να την πάρει, και ένα "κέρατο" δεν ξέρω και εγώ τι ήταν. Πλέον έχω αποφασίσει ότι δεν θα πάρω βαλίτσα και αρχίζω να συμβιβάζομαι με την ιδέα. Την ώρα που γυρνάω να πω στα παιδιά, πάμε να δούμε τι θα γίνει στα απολεσθέντα τσουυυυπ η δικιά μου κουνιστή και λυγιστή! Είχε κάνει τη μικρή της επανάσταση, βγήκε όποτε ήθελε αυτή και όχι όποτε έπρεπε (ή μάλλον βγήκε όταν ένας κυριούλης είδε ότι κάτι είχαν αφήσει κάτω από τον ιμάντα)! Περιττό να σας πω ότι το μυαλό μου ήταν τόσο θολωμένο που δεν σκεφτόμουν νωρίτερα να πάω να δω τι θα γίνει. Να είναι καλά τα παιδιά που μου έδιναν κουράγιο!! Είχα δε τέτοια χαρά με την βαλίτσα μου που μόνο που δεν την πήρα και στο γραφείο όλη την εβδομάδα. Για να μην το τραβάω περισσότερο (από όσο το έχω ήδη κάνει) πέρνουμε ένα ταξί και βουρ για το ξενοδοχείο στο κέντρο της πολής που μας είχε κλείσει γαι 2 μέρες η Ν. Φτάνουμε 01:30 κάνουμε check in και ταυτόχρονα ρωτάμε την κοπελιά για τα δωμάτια πέραν της Τρίτης. Μας λέει ότι δεν υπάρχει αλλά την Τρίτη το μεσημέρι να ρωτήσουμε πάλι (ναι θα έφευγα από το γραφείο για να πάω να ρωτήσω για δωμάτιο την Τρίτη, τι μας είπε και αυτή ποτέ δεν κατάλαβα). Η ώρα έχει πάει 2 καιιιιιιι βάλε ένα μπανάκι και νάνι! Δεν ξέρω πως μου κατέβηκε, αλλά στις 7:00 που κατέβηκα για πρωινό ρώτησα πάλι για τα δωμάτια έναν κυριούλη αυτή τη φορά και πολύ πρόθυμα μου είπε μα και βέβαια έχουμε, μέχρι πότε θα έιστε εδω??? !!!!!! Πως έγινε και στις 2 δεν είχαν δωμάτια, και στις 7 είχαν επίσης ποτέ δεν κατάλαβα!! Την Τρίτη το απόγευμα δεν μπορούσα ούτε εγώ ούτε τα άλλα παιδιά να μπούμε στα δωμάτια μας γιατί η κοπελίτσα είχε ακυρώσει τις κάρτες μας.......

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ! ! !

24 December 2007

Ταξίδι στο Helsinki vol. 2

Οι μέρες να περνούν βασανιστηκά αργά. Οι πιο τρέλλες σκέψεις να κάνουν πάρτυ στο μυαλό μου, και εγώ οτιδήποτε γίνεται να το εκλαμβάνω σαν σημάδι για προάγγελο κακού. Πρώτη φορά στη ζωή μου αισθανόμουν τόσο χάλια για ένα ταξίδι. Πρώτη φορά που έφτιαξα βαλίτσα λίγες ώρες πριν φύγω (και το λέω αυτό, γιατι η βαλίτσα ήταν πάντα έτοιμη δύο μέρες πριν). Όμως τα καλύτερα δεν είχαν αρχίσει ακόμα. Σάββατο μεσάνυχτα και ενώ σκεφτόμουν να φτιάξω τώρα η το πρωί τη βαλίτσα μου χτυπάει το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής μία συνάδελφος η οποία είχε ταξιδέψει το πρωί, να μου λέει με φωνή που δήλωνε ότι κακό είχε γίνει.
Ν: "Έλα Σμαρούλα, συγνώμη που σε ενοχλώ τέτοια ώρα , αλλά σε παρακαλώ μπορείς να δεις σε ποιό ξενοδοχείο σας εχει κάνει κράτηση η Χ (η γνωστή από πριν)?"
Εγώ: "Δεν υπάρχει πρόβλημα, μισό λεπτό να δω! Λοιπόν είναι στο "τάδε" ξενοδοχείο στην "τάδε" οδό."
Παύση στην άλλη άκρη της γραμμής.
Εγώ: "Ελά Ν με ακούς??"
Ν: "Ναι, ναι σε ακούω. Απλά να σου πώ ότι εχει γίνει λάθος με το ξενοδοχείο. Και σε μένα αυτό έχουν κλείσει αλλά να είναι 100km μακριά από το Helsinki αυτό. Έχει γίνει λάθος και τώρα είμαι στο κέντρο σε κάποιο άλλο ξενοδοχείο της "αλυσίδας" και ψάχνω για δωμάτια. Μου είπε ότι έχει για εσάς μέχρι την Τρίτη, μετά πρέπει να αλλάξετε!"
Εγώ: "Τιιιιιι, 100km μακριά, και γιατί δεν μας έκλεινε στο Rovaniemi που πάντα ήθελα να πάω??"
Για να συμπληρώσω το καλύτερο (το οποίο και με συνέφερε κατά κάποιο τρόπο).
Εγώ: "Κοιτα Ν μου, εγώ χωρίς ξενοδοχείο δεν ταξιδεύω."
Ν:" Όχι ρε συ, κάτσε να δούμε. Άντε έλα αύρο με το καλό και θα τα βρούμε όλα."
Όπως καταλαβαίνεται δεν έπιασε και πολυ η συγκεκριμένη ευχή να μην ταξιδέψω. Φτάνει και η Κυριακή και το μεσημέρι φτάνω κατά της 14:00 στο αεροδρόμειο. Εκεί με περίμεναν ο Λ και ο Γ. Πάμε να κάνουμε όλοι μαζί check in, και μπροστά στον γκισέ μας λέει η ομολογουμένως ευγενέστατη κυρία. "Μήπως σας παρακαλώ έχετε μαζί σας το αποδεικτικό της κράτησης των εισητηρίων, γιατί υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τα e-tickets σας??" Της το δίνουμε και λέω στα παιδιά τι έχει γίνει το προηγούμενο βράδυ με το ξενοδοχείο (δεν ήξεραν μέχρι εκέινη την ώρα τίποτα, γιατί βασικά δεν ήθελα να τους ανησυχήσω). Η ευγενική κυρία από τον γκισέ μας ενημέρώνει ότι δεν έχει γίνει κάτι σωστά στην κράτηση και υπάρχει πρόβλημα με τα εισητήρια. Μετά από 50 λεπτά (ναι ναι μετά από 50 λεπτά) έχουμε τα σωστά πλέον εισητήρια και πηγαίνουμε προς την Gate 9 με βάση το εισητήριο. Μέχρι δε να φτάσουμε είχαν μπεί όλοι στο αεροπλάνο και εμείς είμαστε οι τελευταίοι (μόνο που δεν μας ανακοίνωσαν). Και το ταξίδι για το Helsinki ξεκινάει. Φεύγουμε ακριβώς στην ώρα μας χωρίς λεπτό στην κυριολεξία καθυστέρησης, και την στιγμή της απογείωσης ο Γ θυμάται και θέλει να το μοιραστεί και μαζί μας την χειρότερη απογείωση που είχε ποτέ. "Όοοοοοχι μηηηηηη.................."

Ταξίδι στο Helsinki vol. 1

Πριν ένα μήνα περίπου με ενημέρωσαν πως την εβδομάδα 50 του σωτήριου έτους 2007, θα πρέπει να ταξιδέψω στο Helsinki για δουλειά. Σε γενικές γραμμές ήταν ένα ταξίδι το οποίο το ήθελα, αλλά ας είναι καλά κάποιοι στο γραφείο που φρόντισαν να ζήσω το χειρότερό μου εφιάλτη. Σε γενικές γραμμές δεν φοβάμαι τα ταξίδια με αεροπλάνο και σε ακόμη γενικότερες γραμμές μου αρέσουν ιδιαιτέρως. Η ιστορία ή η περιπέτεια όλη αν θέλετε δεν θα φτάσει να γραφτεί σε ένα Post και έτσι θα σας το γράψω σε επεισόδια, έτσι για να έχει και λίγο suspense. Η αίτηση ταξιδίου έγινε, θα ταξίδευα μαζί με τον Λ και τον Γ. Όλα καλά μέχρι εδώ. Έρχεται η ώρα που οι κοπέλες της γραμματείας θα πρέπει να κλείσουν τα εισητήρια. Τηλέφωνο στο πρακτορείο που συνεργάζεται η εταιρεία για να δούμε μέρες και ώρες που μας βολέυουν να ταξιδέψουμε. Αποφασίζουμε από κοινού με τα άλλα δύο παιδιά να ταξιδέψουμε Κυριακή 9/12 (αφού έπρεπε Δευτέρα πρωί να είμαστε στο γραφείο) και να επιστρέψουμε Σάββατο πρωί 15/12 . Ενημερώνουμε τις κοπέλες ώστε να ξέρουν και αυτές τι θα κάνουν. Χτυπάει το τηλέφωνό μου:
Χ: "Έλα Σμαρούλα μου η Χ είμαι (όπου Χ η κοπέλα από τη γραμματεία και το Χ τυχαίο γράμμα), εισητήρια βρήκαμε γαι την Κυριακή το απόγευμα πετάτε στις 15:40 και ψάχνουμε ακόμα την επιστροφή".
Δεν μου πολυάρεσε από την αρχή αυτό. Κάτι δεν μου κόλλαγε καλά και από τον τόνο της φωνής. Δεν βαριέσαι σκέφτηκα γιατί είχα πολύ δουλειά εκέινη τη στιγμή για να σκεφτώ περισσότερο. Μετα από λίγα λεπτά ξανά το τηλέφωνο
Χ: "Έλα Σμαρούλα μου ολα ok με τα εισητήρια".
Εγώ: "Α, πολύ ωραία μου λες σε παρακαλώ τα τελικά εισητήρια και τις ώρες για να ξέρω?"
Χ: "Μα και βέβαια. Λοιπόν πετάτε με Malev την Κυριακή 15:40 (όπως εχουμε πει) και επιστρέφετε την Κυριακή 16/12 πάλι με Malev στις 9:30".
Στο άκουσμα της αεροπορικής πάγωσα στην αρχή αλλά και πάλι πολύ χρόνο για να το σκεφτώ δεν είχα, καθώς επίσης και κανένα άλλο ιδιαίτερο λόγο αφού και δεν έιχα ξαναταξιδέψει με Malev άλλη φορά. Σηκώνομαι η κυρία να πάω στο διπλανό γραφείο να το πω και στα άλλα παιδιά. Μπαίνω και με το ύφος του "τέλεια για τρίτη συνεχόμενη χρονιά θα πάω ταξιδάκι με την εταιρεία παραμονές Χριστουγέννων (μετά από Μόναχο και Βιέννη)" σπάω τα μούτρα μου.
Εγώ: "Παιδάκια ταξιδεύουμε τις τάδε μέρες και τις τάδε ώρες με την τάδε εταιρεία", και ακούω μια φωνή από το βάθος. "Ωχ ρε συ με αυτή?? Ρε συ πέφτουν τα αεροπλάνα της συνέχεια..." Δεν χρειάστηκε να ακούσω κάτι άλλο. Γυρνάω γρήγορα γρήγορα στο γραφείο μου και παίρνω τηλέφωνι την Χ.
Εγώ: "Έλα μου Χ της κάνω πες μου σε παρακαλώ γιατί κλείσαμε με αυτή την αεροπορική, δεν υπήρχε άλλη ας πούμε Ολυμπιακή, Lufthansa που ταξιδεύμαμε συνήθως?" για να πάρω την απάντηση."
Χ: "Σμαρούλα μου δεν βρίσκαμε με άλλη εισητήρια και αν πρόσεξες επιστρέφετε Κυριακή γιατί Σαββατο δεν πετάει για και από Helsinki η Malev. Βασικά με την ίδια που πηγαίνετε πρέπει να γυρνάτε γιατί αυξάνει το κόστος των εισητηρίων αν βγαλουμε με διαφορετικές". Έκλεισα το τηλέφωνο αφού την ευχαριστησα και από εκέινη την στιγμή και μετά πέρασα μια κολασμένη εβδομάδα. Να βουίζει στα αυτιά μου όλη την ώρα η κουβέντα του συναδέλφου μου και να είμαι σε μια κατάσταση παράνοιας. Ήμουν σαν ένα παιδάκι που του έχεις πάρει τα παιχνίδια του και το έχεις μαλώσει κιόλας γιατί τόλμησε να παίξει. Κολασμένη εβδομάδα...

Μου λείπεις ...

Μου λείπεις αφάνταστα ... Όσοι τους έχετε να τους τιμάτε να τους αγαπάτε και να τους προσέχετε ... Pour un soupir, pour un instant Une paren...