25 March 2010

Διαφορά νοοτροπίας ...

Την περασμένη εβδομάδα έκανα μια παραγγελία από το ίντερνετ και συγκεκριμένα απο το Tennis Warehouse Europe. Χτες λοιπόν παρέλαβα το δέμα μου και παρατήρησα οτι ένα από τα "προιόντα" που είχα παραγγείλει είχε λάθος νούμερο. Έστειλα ενα mail λοιπόν αργά το απόγευμα λέγοντας τους τι ακριβώς είχε γίνει και ρωτώντας αν υπήρχε η δυνατότητα της αλλαγής. Σήμερα το πρωί μου είχαν απαντήσει πάρα μα πάρα πολύ ευγενικά το ακόλουθο (σε ελεύθερη) μετάφραση:
"Αγαπητή Σμαρούλα λυπούμαστε ειλικρινά για το λάθος και σου κάνουμε γνωστό ότι το σωστό "προιόν" βρίσκεται στο τμήμα παραγγελιών μας και θα σου αποσταλεί μέσα στην ημέρα με τον ταδε κωδικό αποστολής. Θα σε παρακαλούσαμε να τυπώσεις τα παρακάτω επισυναπτόμενα αρχεία τα οποία είναι μια "φορμα επιστροφής" και ένα "δελτίο αποστολής" το οποίο και θα παραδώσεις στην εταιρία μεταφορών και η οποία θα παραλάβει το λανθασμένο προιόν από το σπίτι σου με δικιά μας χρέωση. Λυπούμαστε και πάλι για το λάθος και ελπίζουμε το λάθος αυτό να μην είναι αποτρεπτικό σε περαιτέρω συνεργασία μας. Σε ευχαριστούμε και πάλι για την προτίμησή σου στο Τennis Warehouse Εurope. "
Και σκεφτόμουν τι θα είχα τραβήξει αν το ίδιο λάθος είχε γίνει από Ελληνική εταιρία. Τα πάθη του Ιησού θα είχα τραβήξει μέχρι να κάνω (αν έκανα κόλας) την αλλαγή. Είναι τεράστια η διαφορά νοοτροπίας που υπάρχει σε αυτά τα θέματα μεταξύ των Ελλήνων και άλλων Ευρωπαίων (συγκεκριμένα αυτή η παραγγελία "διευθετήθηκε" από το τμήμα της Γερμανίας).

24 March 2010

Πρώτο post απο το καινούργιο laptopακι μου.

Αυτό λοιπόν είναι και το πρώτο μου πόστ από το καινούργιο laptopακι μου. Μετα από 15 μέρες ακόμα προσπαθώ να το σετάρω. Έχει βλέπετε Win7 και μετά από τα XP όλα είναι τόσο διαφορετικά. Άσε που πρέπει να βρώ και ένα σωρό drivers για το πολυμηχάνημά μου, άσε που μια το διάβασμα, άλλη μια το τένις και μια το ποδήλατο δεν μου έχουν αφήσει και πάρα πολύ χρόνο ασχοληθώ με το laptopακι μου (όσο θα ήθελα τουλάχιστον). Θα επανέλθω με περισσότερες λεπτομέρειες από την καινούργια μου ... εμπειρία!! Αυτά για την ώρα σας χαιρετώ να ασχοληθώ λίγο σοβαρά με το καινούργιο μου παιχνιδάκι. CU soon.

23 March 2010

The End

.... να και το τρίτο ποστάκι όπως υποσχέθηκα σε μια μέρα.
Αυτή τη φορά το The End - Reckless




You and I

.... να και δεύτερο ποστάκι σε μια μέρα και έρχεται και τρίτο!. Αιτία??
Μα φυσικά δύο πολύ ωραία τραγούδια ... και αρχή με το You and I - Medina



Nothing left for me to say
There's no more wicked games to play
It's time for me to walk away
I am allright

I feel like I'm on a high
A new beginning that is my life
I'm turning to the rythm of the night
I am allright

The music is making me growing
The only thing that keeps me awake is me knowing
There's noone here to break me or bring me down
And noone here to hurt me or fool around

I have no more time for you to hurt my feelings
Done enough to prove I'm all that I believe in
We are at the end no more stupid lies
I'm better off without you here by my side

So no there is no longer you and I - you and I
You and I - you and I
You and I - you and I
You and I
There is no longer you and I - you and I
You and I - you and I
You and I - you and I
You and I

Don't care what other people say
I know you fool around all day
Now it doesn't hurt me anyway
I am allright

And when the day turns into night
I'm in a club forgetting you and I
And when I'm think of how you treated me
You proved me right

The music is making me growing
The only thing that keeps me awake is me knowing
There's noone here to break me or bring me down
And noone here to hurt me or fool around.

I have no more time for you to hurt my feelings
Done enough to prove I'm all that I believe in
We are at the end no more stupid lies
I'm better off without you here by my side

So no there is no longer you and I - you and I
You and I - you and I
You and I - you and I
You and I
There is no longer you and I - you and I
You and I - you and I
You and I - you and I
You and I

Ποδηλατο ..... δρομίες

Είπαμε απο το Σεπτέμβρη την έχω καταβρεί με το τένις. Μια χαρά μέχρι εδω, κανονικά προπονήσεις 2 φορές την εβδομάδα και άμα βρω και καλή παρέα άλλη μια φορά ακόμα Σάββατα ή Κυριακές. Το περασμένο ΣΚ λοιπόν λόγω ντέρμπι δεν μπορούσαμε να παίξουμε στο ΟΑΚΑ έτσι αποφάσισα να ξεσκονίσω λιγάκι το ποδηλατάκι μου. Σάββατο πρωί στο ποδηλατάδικο να πάρω ένα παγούρι που πάντα ήθελα :-) , ένα φωτάκι για το βράδυ και ένα τσαντάκι ώστε να μην χάνω ως συνήθως το ταχύμετρο, το φωτάκι και να μπορώ να βάλω και κανένα κλειδάκι για ώρα ανάγκης. Το ξεσκόνισα το γυάλισα του φούσκωσα τα λαστιχάκια του, έβαλα γράσσο στην αλυσίδα του και αντισκουρικό και έτοιμο για βόλτες. Πρώτη βόλτα προς Άγιο Στέφανο από τον παράδρομο της εθνικής (Σάββατο απόγευμα) και το κοντεράκι μου έγραψε περίπου 15 χιλιομετράκια (πήγαινε και έλα και με κανα δύο διαδρομές για τον έλεγχο πριν αποφασίσω να πάω πιο μακρυά). Not bad not bad at all για αρχή (και πάλι). Λέω να το καθιερώσω τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα. Ο καιρός πλέον έχει ανοίξει η μέρα έχει μεγάλωσει αρκετά (και θα μεγαλώσει περισσότερο από το ερχόμενο ΣΚ) και όλα δείχνουν πως αρχίζουν και πάλι οι ... βόλτες με το ποδηλατάκι μου. Να με φυσάει ο αέρας στο πρόσωπο, να μην σκέφτομαι να ηρεμώ να γυμνάζομαι και πάνω από όλα να ... γουστάρω.

16 March 2010

Άσχετα ...

Με την καμία όμως δεν μπορώ να βάλω τη σκέψη μου σε τάξη και να γράψω ένα ολοκληρωμένο ποστάκι! Έτσι λοιπόν αποφάσισα να γράψω ... ότι μου έρχεται στο μυαλό! Για να δούμε τι θα ... δούμε.

  • Δεν έχω καταφέρει ακόμα να βρω χρόνο να "φτιάξω" το καινούργιο λαπτοπάκι μου! Έτσι δουλεύω με το λαπτοπάκι της δουλειάς. Από το οποίο ποστάρω αυτή τη στιγμή. Μιλάμε για μέγάλη τεμπελιά. :-(
  • Από χτες με εχει πίασει μια απίστευτη βαριεστημάρα και πίστευα ότι μου φταίει η "τσαγκαροδευτέρα". Αλλά μπααααααα..... Κάνει πολύ βαριεστημάρα και σήμερα.
  • Επιτέλους μάζεψα το γραφείο μου! Επιτέλους η μαμάκα μου είναι χαρούμενη που έχω μαζεμένο γραφείο.Μανούλα δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι θα μείνει έτσι για πολύ καιρό ακόμα. Συγνωωωωωωωωωώμηηηηηηη. :-)
  • Εκτός από βαριεστημάρα μάλλον κάνει και νύστα σήμερα.
  • Ευτυχώς παίζω τέννις σήμερα να ξεδώσω και να βγάλω πολύ πολύ μα πάρα πολύ ενέργεια. Βέβαια προβλέπω τρελλούς διαλόγους και σήμερα στο μάθημα. Του στυλ: "Κ: Μην κάνεις σλάις Σμαρούλα! Σλάις σου είπα να κάνεις?? --- Σ: Τσούκου. --- Κ: Ε γιατί κάνεις σλάις?? --- Σ: Χμμμμμ εεεεεε ναι χμμμμμμ εεεεεεε. Μήπως να αγοράσω την καινούρια ρακέτα BLX της Wilson ??:-) !" (το πιθανότερο είναι να τον στέλνω αδιάβαστο τον ανθρώπο με τις απαντήσεις μου χιχιχιχιχιχιχι).
  • Αγόρασα ένα φανταστικό μυλαράκι για το ... γραφείο! Ναι βρε να παίζω σαν παιδάκι και εγώ. Αυτό το λένε παλιμπαιδισμό μάλλον εεε?? Ε και?? Εμενα δεν με πειράζει καθόλου. :-)
  • Πρέπει να κανονίσω έξοδο για ποτό! Λέμε τώρα γιατί τον τελευταίο καιρό με ... χαλάει. Και όταν λέω με χαλάει εννοώ ότι την "άκουσα" με δύο μπύρες την Παρασκευή που μας πέρασε. :-) Πως γένεν ατο?? Ε δεν βαριέσαι τι θα κάνω θα πίνω όλο το ... Βόσπορο και την Κασπία?? :-) (Πιστευω θα επανέλθω σύντομα στα παλιά στάνταρτ μου)
  • Αυτή τη στιγμή που γράφω παίζω και με μια καραμούζα που έχει ξεμείνει από ένα σουρπραιζ πάρτυ που κάναμε στο γραφείο! Φρρρρρρρρρρρρρρρ λέμε! Φρρρρρρρρρρρρρρρ!! Πέναλτι, πέναλτι ..... ώπα ώπα λάθος πόστ. :-)
  • Έχω αρχίσει και βρίσκω το κέφι μου! Μου υποσχέθηκα και έβαλα στοίχημα με μένα και για μένα να μην χαλιέμαι για ΚΑΝΕΝΑΝ και για ΤΙΠΟΤΑ! Στην τελική σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!!
  • Αυταααααααααααααά βαριέμαι να γράφω άλλα, ίσως το βράδυ πάλι, ίσως άυριο!

12 March 2010

Usb memory ... drives

Έχοντας κατά κάποιο τρόπο χαλαρώσει από το "δράμα" της περασμένης εβδομάδας (όχι εντελώς αλλά σίγουρα είμαι καλύτερα από πριν) έψαχνα ως συνήθως χαζομαρούλες στο ίντερνετ! Βάζω λοιπόν στον γούγλη αναζήτηση για τα πιο περίεργα και αστεία usb drives. Τα αποτελέσματα ήταν άλλα εντυπωσιακά και άλλα .... αστα να πάνε!! Δείτε και εσείς με τα μάτια σας μερικά από τα πιο περίεργα....

Σουσογιουεσμπι

http://www.otherside.gr/wp-content/uploads/2009/03/realistic-usb-flash-drives-sushi-02.jpg

http://www.otherside.gr/wp-content/uploads/2009/03/realistic-usb-flash-drives-sushi-01.jpg

Μαρουλογιουσμπι

http://www.pestaola.gr/img2/lettuce-usb.jpg



Δαχτυλογιουεσμπι

http://www.gearfuse.com/wp-content/uploads/andrew/3_feb07/usb_thumb_drive.JPG

Γουρουνογιουεσμπι



USB για το κολλητάρι μου τη Χρύσα!! (μη βαράς μη βαράς πλάκα κάνω :-) )



http://www.chinatraderonline.com/Files2/2010-1/11/diamond-usb-flash-drive-10310956576.jpg

USB για την Αγγελικούλα μου .....



http://i35.tinypic.com/qqz77o.jpg

Limited Edition Adamant USB Flash Drive

Ζουζουνογιουεσμπι



..... και βέβαια Σμαρουλογιουεσμι ;-) (και για τα δύο λέω .... )

metku mods

http://www.designer-daily.com/wp-content/uploads/2008/10/open-cellar.jpg
Μα είναι δυνατόν?? Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τέτοια usb drives και δεν ντρέπονται να τα βγάλουν σε δημόσιο χώρο?? Αν εξαιρέσουμε τα usb που απευθύνονται στη Χρύσα και την Αγγελικούλα όλα τα άλλα είναι ......
Τι να πω, τι να πω άγνωσται αι βουλαί του ... usb drive χρήστη. ;-)


10 March 2010

New Laptop

Καιρό τώρα συζήταγα με τον Χάρη και τον Παύλο ότι κάτι δεν πάει καλά με το λαπτοπάκι μου! Ένα Fujitsu-Siemens λαπτοπάκι που έχω εδώ και 7 χρόνια και το οποίο το καημένο ναι μεν είχε φάει τα ψωμιά του από την άλλη δε, δούλευε αξιοπρεπώς! Δεν πέρασαν πολλές μέρες από την κουβέντα που είχαμε με τα παιδιά ώσπου ένα βραδυ εκεί που έγραφα μια εργασία άκουσα ένα ... "μπααααμ". Καλά μην φανταστείτε καμία έκρηξη αλλά ενα δυνατό θόρυβο ο οποίος ομολογώ πως ναι μεν με τρόμαξε στην αρχή αλλά το μυαλό μου γρήγορα απόθησε την ιδέα να προέρχεται από το λαπτοπ αυτός ο θόρυβος. Έσωσα την εργασία μου και συνέχισα να δουλέυω δεν περνάει λοιπόν ούτε μια ώρα και ...... δεύτερο "μπαμ". Δεν μπορώ να σας περιγράψω την λαχτάρα που πήρα όταν πλεον έιχα συνειδητοποιήσει ότι ο θόρυβος ήταν από το λάπτοπ. Ξανασώζω την εργασία μου και βγάζω τη μπαταρία! Μια χαρά τελειωσα με την εργασία μου και έκλεισα το λαπτοπάκι μου. Την άλλη μέρα το συζήτησα με τα παιδία και γελάγαμε λέγοντας ότι τα έπαιξε μάλλον η μπαταρία και ίσως να ... "'εσκασε" κανένα στοιχείο της. Σκέφτηκα δεν βαριέσαι αμα είναι από την μπαταρία θα το παλέψω ακόμα λίγο καιρό! Δεν είχα και πολύ όρεξη για να είμαι ειλικρινής ούτε να ψάξω ούτε να ασχοληθώ και πολύ με αυτό. Ήμουν βυθισμένη στη μιζέρια μου και έτσι το άφησα. Εδώ δεν είχα όρεξη για άλλα και άλλα γι αυτό θα είχα εδώ που τα λέμε! Οι εργασίες όμως δεν έχουν τελειωμό και έτσι αποφάσισα να τον ανοίξω και πάλι! Τις πρώτες ώρες όλα ρολόι! Σκέφτομαι δυνατά "μια χαρά η μπαταρία ήταν τελικά θα μας βγάλει μέχρι το τέλος της χρονιάς". Δεν πρόλαβα η "βρωμόστομη" να ολοκληρώσω την .... φωναχτή σκέψη και ακούω ένα ακόμα μπαμ (ίσως πιο δυνατό από τα άλλα δυο). Ένα θα πω μόνο! Τα είδα όλα από την τρομάρα μου. :-) Τελικά τι είχε γίνει??? Μα είναι απλό βρε κουτά! Είχαν αρχίσει να σκάνε τα ... πυκνωτάκια από το motherboard! Τέλεια εεε??? Πήρα άρον άρον μπακ απ και μη γελάσετε έβαλα να κοπιάρει ότι ήθελα και εγώ πήγα στο διπλανό δωμάτιο όχι και τίποτε άλλο αλλά μη γίνει και καμία στραβή (γειά σου ρε ατρόμητη Σμαρούλα :-) ). Ειλικρινά δεν ξέρω αν έκανε άλλο μπαμ μετά από αυτό, απλά τον έκλεισα τον καημένο .... και έτσι γράφτηκε το τέλος του πρώτου και αγαπημένου μου λάπτοπ. Δευτέρα έκανα μια έρευνα αγοράς (κάτι είχα στο μυαλό μου, τουλάχιστον με το ποσό που θα ήθελα και μπορούσα να ξοδέψω και με τα χαρακτηριστικά που θα ήθελα να έχει) και Δευτέρα απόγευμα προς βραδάκι ανηφόρησα προς ΠΛΑΙΣΙΟ (ναι ναι μέγας χορηγός είμαι το ξέρω :-) ). Την ώρα που έφτασα ήμουν μεταξύ δύο. Ενός SONY Vaio και ενός Toshiba Satellite.

And the winner is ..... Toshiba Satellite L505-141 Plus

http://interacom.eu/_Code/UserFiles/ProductPictures/view/laptopToshibaSatelliteP300series.jpg


09 March 2010

Colors ...

Μετά από πολλές μέρες μιζέριας και απίστευτης γκρίνιας, αισθάνομαι ότι ξημέρωσε μια καλύτερη μέρα! Δεν ξέρω αν φταίει η σημερινή ονομαστική γιορτή μου, δεν ξέρω αν .... ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, δεν ξέρω αν φταίει το καινούργιο λαπτοπάκι μου, αλλά σήμερα βλέπω φως στην άκρη του σκοτεινού μονοπατιού στο οποίο είχα μπει. Μάλλον βρίσκομαι κοντά στην έξοδο από την ... κρίση.
Σίγουρα όμως ξέρω ότι έχω δίπλα μου ανθρώπους οι οποίοι σημαίνουν πολλά πάρα πολλά για μένα! Ανθρώπους που με νοιάζονται και κάνουν τα πάντα για να βρω το χαμόγελό μου και πάλι. Ανθρώπους που θέλουν να με βλέπουν χαρούμενη. Αυτό δεν ξεπληρώνεται με τίποτα! Οτι ζήτησα το έχω και με το παραπάνω τη σημερινή μέρα.

Αυτά για την ώρα δεν γράφω κάτι άλλο για τώρα. Ίσως επανέλθω με post in a post αργότερα.
Σας ευχαριστώ που είστε δίπλα μου, που μου σταθήκατε και μου στέκεστε, μου με ανεχόσαστε και μου με ανέχεστε στα χειρότερα μου, στα πιο μίζερα μου, σας ευχαριστώ που είστε δίπλα μου.

Θα προσπαθήσω να φτιάξω ακόμα περισσότερο τη μέρα μου και τη μέρα σας με ένα πολύ ωραίο κομμάτι.



p.s Θα στο πω άλλη μια φορά, ΕΣΥ και ... ΕΣΥ ήθελα να ήσουν η πρώτη μου ευχή σήμερα. ;-)

08 March 2010

Μιζέρια ...

Αφού λοιπόν έχω μιζεριάζει απίστευτα τον τελευταίο καιρό θα προσπαθήσω σήμερα να "ορίσω" την μιζέρια. Θα προσπαθήσω να της δώσω "σαρκα και οστά" και να την χτυπήσω ... στη ρίζα της.

Το σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή η μιζέρια χτυπάει την πόρτα όλων μας. Το θέμα είναι αν τελικά την αφήσουμε να μπει κατά πόσο είμαστε καλοί ... οικοδεσπότες ή είμαστε "αγενείς". Κατά πόσο θα την αφήσουμε να μας επηρεάσει, κατά πόσο θα την αφήσουμε να μας "αλλοιώσει", να επηρεάσει τις "σχέσεις" μας και κατά πόσο είμαστε σε θέση να ανοίξουμε την πόρτα και να την ... πετάξουμε έξω. Η μιζέρια λοιπόν μπορεί να σε οδηγήσει από το χειρότερο άκρο στο ιδανικό. Από την απόλυτη δημιουργηκότητα (σε μένα δεν παίζει αυτό το σενάριο, από την στιγμή που έχω την .... απόλυτη άρνηση για όλα), στην κατάθλιψη (εδώ κάπου είμαστε τι τελευταιες μέρες) μέχρι και το θάνατο (no comment). Εννοείται πως δεν μιλάμε για τη μιζέρια που έχουν κάποιοι μόνο και μόνο για να τυγχάνουν "καλύτερης" αντιμετώπισης από τους γύρω τους. Μιλάμε για την "φυσιολογικη" (αν μπορεί να υπάρξει τέτοιος όρος) μιζέρια που μπορεί να συμβεί στον καθένα μας όταν για παράδειγμα χάσουμε μια καλή ευκαιρία στη δουλειά μας, όταν δεν γράψουμε καλά στις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο κ.τ.λ., μιλάμε δηλαδή για "απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον και συνθήκες". Έτσι λοιπόν ο καθένας μας έχει "δικαίωμα" ελάχιστες φορές στη ζωή του να μιζεριάσει. Να σε πάρει από κάτω, να πιάσεις πάτο, να κάνεις ότι βλακεία σου έρθει στο κεφάλι και να ξαναβγείς στην επιφάνεια. Συνήθως, και μάλλον αυτο ειναι το ιδανικό, κρατάς τη μιζέρια σου για την δικιά σου και μόνο πάρτη, δεν χαλάς τους άλλους ούτε το βροντοφωνάζεις. Υπάρχουν και εξαιρέσεις που ίσως χρειάζεσαι ένα σοκ να σε ταρακουνήσει και γι αυτό το λόγο τη μοιράζεσαι με άλλους. Είναι φορές που προσπαθείς από μόνος/η να βγείς από την άθλια αυτή κατάσταση και δεν μπορείς!!

Στην πραγματικότητα είναι ένα πάρα πολύ άσχημο συναίσθημα, σε κάνει .... Προμηθέα! Σου τρώει τα σωθηκά σου! Σε καταστρέφει. Όσο δεν την αντιμετωπίζεις τόσο αντριώνει τόσο σε κυριεύει τόσο σε καταστρέφει. Το χειρότερο είναι να την συνηθίσεις και να την αποδεχτείς. Να πιστέψεις πως ότι ήταν να παει στραβά πήγε και δεν εχει επιστροφή, όλα γίνονται χειρότερα ώρα με την ώρα μέρα με τη μέρα. Να εφαρμόσεις από μόνος/η σου όλους τους νόμους του Μέρφυ και να περιμένεις τα χειρότερα.

Τι μπορείς άραγε να κάνεις για να ξεφύγεις από αυτή την κατάσταση? Να πιείς όλο το Βόσπορο (δεν βοηθάει και πολύ εε?? , ασε που θα βάλεις και άλλο επιπλέον βάρος), να αρχίσεις το κάπνισμα (και αφού θα έχεις καπνίσει κανα δυο τρία τέσσερα λιβαδια απο Old Holborn να μην μπορείς να πάρεις τα πόδια σου στο τένις), να το ρίξεις στα γλυκά (και πάλι όμως έχεις αποτέλεσμα την αύξηση του σωματικού βάρους το οποίο μπορεί και να έχει τα ακριβώς ανάποδα αποτελέσματα στην καταπολέμιση της μιζέριας), να κλαις να βγάλεις όλη τη στεναχώρια και το "ουφ" που έχεις μέσα σου, να κοιμάσαι όσο περισσότερο μπορείς (αν μπορείς να κοιμάσαι).
Ότι και να κάνεις πάντως κάντο με αξιοπρέπεια, δεν χρειάζεται να ξεφτυλίζεσαι. (Ακούς Σμαρούλα??)

Τελικά πρέπει να ψάξεις βαθύτερα μέσα σου και να δεις ότι πάντα υπάρχει μια σπίθα! Πάντα θα υπάρχει και θα είναι αυτή που θα ανάψει τη φωτιά ... της ζωής σου και πάλι. Θα σηκωθείς ένα ωραίο πρωί και θα δείς τη μέρα με διαφορετικό μάτι. Θα ρουφήξεις και την πιο μικρή σταγόνα χαράς που μπορείς να βρεις σε μια βροχερή μέρα (σαν τη σημερινή).

07 March 2010

Cry cry cry ... don't let your hopes die.

Καταπληκτικό τραγούδι ... ;-)

Deep inside, you cry cry cry
Don’t let your hopes,die die die



06 March 2010

Brainstorming ...

Μελαγχολική μέρα η σημερινή ...
Τον τελευταίο καιρό έχω διάφορα πράγματα τα οποία βασανίζουν το μυαλό μου. Δεν ξέρω πραγματικά αν αυτά που με απασχολούν είναι σοβαρά ή όχι! (Το αυτοκολλητάκι μου λέει ότι σκέφτομαι πολύ εντοπίζω το πρόβλημα αλλά δεν κάνω κάτι για να το λύσω και με βασανίζει, λέει επίσης ότι μάλλον το προκαλώ αυτό στον εαυτό μου). Το θέμα είναι ότι με βασανίζουν οι σκέψεις μου και .... οι αυπνίες συνεχίζονται.

Υπάρχουν στιγμές που θέλω να τα παρατήσω όλα (στην τύχη τους) και να την κάνω, να φύγω να χαθώ να εξαφανιστώ! Έτσι στην "ψύχρα" να τα παρατήσω όλα στη μέση και να φύγω. Να μην κάνω τίποτα από όσα σκέφτομαι, να μην σκέφτομαι τίτοτα γενικότερα, να ηρεμήσω ... Τι και αν με κόπο ήρθαν κάποια από αυτά, τι και αν είναι όνειρα κάποια άλλα. Τιποτα να μην μείνει τίποτα. Μη ρωτήσεις που θα πας και τι θα κάνεις! Δεν ξέρω που θέλω να πάω, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω. Τίποτα το ιδιαίτερο ουσιαστικά. Μου βγαίνει μια τρελλή άρνηση για όλα. Δυστυχώς δεν μπορώ να βρω την ... τελευταία σελίδα του βιβλίου της ζωή μου για να ξέρω τι θα κάνω ή τι θα γίνει!
Ναι το ξέρω δεν είμαι πολύ καλά ... και σήμερα!!
Και η μιζέρια καλά κρατεί. :-(

Για μια ακόμη φορά με εκφράζει απόλυτα η εισαγωγή του "Thorn Birds" :
"Ο μύθος λέει για κάποιο πουλί που κελαηδάει μια μονάχα φορά στη ζωή του, πιο γλυκά από κάθε αλλο πλάσμα πάνω στη Γη. Από τη στιγμή που αφήνει τη φωλιά του, ψάχνει για ένα δέντρο αγκαθωτό και δεν ησυχάζει αν δεν το βρεί. Και τότε, εκέι που κελαηδάει ανάμεσα στα άγρια κλαριά, πάει και καρφώνεται στο πιο σουβλερό στο πιο μεγάλο αγκάθι. Και πεθαίνοντας, υψώνεται πάνω από την ίδια του την αγωνία, για να ξεπεράσει με το κελάηδημά του τον κορυδαλλό και το αηδόνι. Ένας ύμνος θεσπέσιος, με τίμημα την ίδια του την ύπαρξη. Μα ο κόσμος όλος ησυχάζει ν' ακούσει κι ο Θεός χαμογελάει στους ουρανούς Του. Γιατί το άριστο αποχτιέται μόνο με μεγάλο πόνο...... Ή τουλάχιστον, έτσι λεεί ο μύθος.
(The Thorn Birds - Collen McCullough)"

Είπαμε ....
Αν δείτε τη Σμαρούλα σας παρακαλώ πείτε της οτι την ψάχνω ... απεγνωσμένα τον τελευταίο καιρό.

05 March 2010

Σκόρπιες σκέψεις ....

Για άλλη μια φορά, για μια ακόμη μέρα σηκώθηκα νωρίς το πρωί για το γραφείο. Όσο ετοιμαζόμουν σκεφτόμουν πολύ έντονα (αν και πρωί) αλλη μια μέρα χωρίς νόημα, χωρίς ενδιαφέρον, χωρίς να έχει κάτι ιδιαίτερο. Τον τελευταίο καιρό με πλημμυρίζουν τέτοιες σκέψεις, το θέμα είναι ότι δεν με πλημμυρίζουν μόνο εμένα αλλά τις μοιράζομαι και με κάποιους πολύ δικούς μου ανθρώπους. Και είναι σοβαρό το θέμα γιατί έτσι τους κουράζω και τους στεναχωρώ. Έτσι λοιπόν σήμερα (με την πάντα αυστηρή αυτολογοκρισία μου) λέω να γράψω πεντε πραγματάκια και εδώ.

Είναι πραγματικά πολύ περίεργο συναίσθημα να σκέφτεσαι ότι περνούν οι ώρες οι μέρες οι εβδομάδες, οι μήνες και τα χρόνια της ζωής σου έτσι. Έτσι μέσα στη ρουτίνα, χωρίς να κάνεις κάτι ουσιαστικό, χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι για να το αλλάξεις, ή να μην μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις την κατάσταση αυτή.
Δεν μου αρέσει η μιζέρια καθόλου και το τελευταίο διάστημα έχω μιζεριάσει αφάνταστα. Άλλο η γκρίνια και το παράπονο και άλλο η μιζέρια. Βγάζω το χειρότερο εαυτό μου στους δικούς μου ανθρώπους στους πολύ κοντινούς μου και με ενοχλεί, και είμαι σίγουρη ότι ενοχλεί και αυτούς αλλά από υπομονή θέλετε να το πείτε, απο ενδιαφέρον, από αγάπη από ... και εγώ δεν ξέρω τι δεν με "ζορίζουν" και πολύ. Όσο δεν με ζορίζουν τόσο πιέζομαι εγώ και τόσο αισθάνομαι τύψεις. Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει, να μην σε ζορίζουν και εσύ να πιέζεσαι.

Μου βγαίνει μια τρομερή ατονία και μια αδιαφορία για τα πάντα αλλά ταυτόχρονα ο εσωτερικός μου κόσμος βράζει, έχω τρομερή ένταση μέσα μου και μια απίστευτη τάση φυγής. Σε αυτό μπορεί βεβαίως βεβαίως να φταίει ο καιρός ( ο κακός μου ο καιρός μάλλον, αλλά τεσπα) αλλα είναι η εύκολη απάντηση στην ερώτηση "Τι έχεις ρε συ?" με την κλασσική απάντηση "Τι έχω, τίποτα δεν έχω. Ο καιρός θα φταίει, ή ο Ερμής που είναι ανάδρομος." Δεν θέλω να βγαίνω, δεν θέλω να πηγαίνω πουθενά, δεν θέλω να μιλάω σε κανένα (ισως πλην ελαχίστων εξαιρέσων, που και σε αυτές τις εξαιρέσεις τους ζαλίζω τον έρωτα), δεν μπορώ να κοιμηθώ, ξενυχτάω και το μυαλό μου πλάθει σενάρια και ιστορίες τρέλλας. Δεν θέλω να βρίσκομαι με πολύ κόσμο και μου έρχεται κάποιες φορές να αρχίσω να φωνάζω εκεί μέσα στη μέση του δρόμου. Να βγάλω όλη την αρνητική μου ενέργεια ρε παιδί μου. Η πόλη με κουράζει με πνίγει με αγχώνει με ... σκοτώνει!!

Χμμμ κοίτα ποιός τα γράφει όλα αυτά!
Χμμμ κοίτα ποιός τα γράφει αυτά χωρίς πολύ λογοκρισία!!
Χμμμ κοίτα ποιός τα γράφει αυτά η Σμαρούλα που συνήθως γκρινιάζει και παραπονιέται αλλά πάντα γελάει και δεν μιζεριάζει ποτέ ... αν την δείτε πουθενά πέιτε της ότι την ψάχνω.

03 March 2010

Δοκιμαστικό BlogPress

Ψάχνοντας στο Apple Store βρήκα μια καινούργια εφαρμογή για τον Μαύρο Ιππότη μου :-) . Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο μου ποστάκι από το κινητούλι μου. ;-)


- Posted using BlogPress from my iPhone

02 March 2010

Τσιφλίκι ....

Γενικά είμαι άνθρωπος με .... γαιδουρινή υπομονή και πολύ συγκαταβατική. Αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσουν και οι φίλοι μου (έτσι νομίζω τουλάχιστον :-) ). Εδώ και ένα χρόνο γράφω σε ένα φόρουμ (οπαδικό) και μέσα από αυτο το φόρουμ έχω κάνει τουλάχιστον μια πολύ καλή και δυνατή φιλία και έχω γνωρίσει κάποιους αξιόλογους ανθρώπους. Σε γενικές γραμμές τα πράγματα πήγαιναν μια χαρά έως ότου ξέσπασαν κάποιες εσωτερικές κόντρες και αψιμαχίες. Το φόρουμ χωρίστηκε σε δύο παρατάξεις και κάποιοι ακόμα και όταν πέρασε η ένταση δεν σταμάτησαν κα προκαλούν. Οι περισσότεροι είπαμε πάμε για μια νέα αρχή χωρίς κόντρες και εντάσεις αφού όλοι την ίδια "αρρωστια" είχαμε. Εδώ θα πρέπει να πω για μια ακόμη φορά οτι δεν μου αρέσουν οι καβγαδες, οι εντάσεις και οι φασαρίες και γι αυτό το λόγο κάνω και υπομονή. Τον τελευταίο καιρό είχα ξενερώσει πολύ με την όλη φάση στο φόρουμ και αυτό γιατί κατά καιρούς οι "γνωστοί" πάντα πόστερς προκαλούσαν χωρίς κανένα δισταγμό και χωρίς καμία αντίδαρση απο τους admins ή από τους mods αφού οι αδυναμίες δεν κρίβονται! Πρόκλητική η αδυναμία "μαζέματος" αυτών των πόστερς αλλα και πάλι εγώ έκανα υπομονή. Έγραφα αυτό που πάντα ήθελα σε κόσμια πλαίσια ίσως κάποιες φορές κάνοντας και πλάκα. Το ποτήρι ξεχείλησσε χτες! Σε γενικές γραμμές ο περισσότερος κόσμος συνήθως για να ελαφρύνει την κουβέντα το ρίχνει στην πλάκα και αρα στο οφ τόπικ. ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΣ κανόνας το οφ τόπικ! "Μην γράφετε οφ τόπικ". Σωστό σωστότατο να μην γράφουμε οφ τόπικ αλλά να μην γράφουν οφ τόπικ ΟΛΟΙ! Γιατι την ίδια στιγμή που γινόταν παρατήρηση για το οφ τόπικ σε κάποιους χρήστες κάποιος mod όχι απλά έκανε χιούμορ αλλά έγραφε και οφ τόπικ χωρίς να του γίνει καμία παρατήρηση. Άρα ναι δεν είναι ιδέα μου ότι το φόρουμ έχει γίνει τσιφλίκι. Δε λέω δικό τους το μαγαζί και κάνουν ότι θέλουν αλλά να κρατάμε και τα προσχήματα. Δεν ξέρω αν θέλω να συνεχίσω να γράφω. Δεν ξέρω αν θέλω να συνεχίσω να γράφω σε ένα χώρο που μέχρι πριν λίγο καιρό μπορούσες να έχει αντίθετη άποψη από κάποιον άλλο και να διαφωνείς σε κόσμια πλαίσια, ενώ τώρα θα πρέπει να έχεις την ίδια άποψη με τους "εκλεκτούς" ώστε να μην χαρακτηριστείς ως εμπαθής και οραματιστής!!

Αυτά για την ώρα... ;-)

Μου λείπεις ...

Μου λείπεις αφάνταστα ... Όσοι τους έχετε να τους τιμάτε να τους αγαπάτε και να τους προσέχετε ... Pour un soupir, pour un instant Une paren...