30 August 2012

Φταίει η πανσέληνος

Όταν είναι 7:30 το πρωί και κάθεσε να γράψεις πόστ στο μπλογκάκι σου τότε κάτι δεν πάει καλά.
  • Φταίει η αυπνία?
  • Φταίει η απότομη αλλαγή του καιρού?
  • Φταίει που τελείωσαν γρήγορα για μια ακόμη φορά οι διακοπές?
  • Φταίει που έχω γίνει υπερευαίσθητη και με ενοχλούν όλοι και όλα?
  • Φταίει που έρχεται πολύ γρήγορα το φθινόπωρο?
  • Φταίει που ακούω πάλι τραγούδια που με χαλάνε?
  • Φταίει που θέλω να πω διάφορα και δεν το κάνω?
  • Φταίει που με χαλάνε συμπεριφορές?
  • Φταίει που άλλα θα ήθελα να κάνω και άλλα κάνω?
Δεν ξέρω αρκετά μπερδεμένη είμαι. Μάλλον για όλα τελικά ...
  • ΦΤΑΙΕΙ Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Ας συνεχίζω λοιπόν με την επεξεργασία των φωτογραφιών από τις διακοπες να περάσει λίγο γρηγορότερα ίσως και καλύτερα η μέρα μου.

29 August 2012

Πίσω καπου στο 2006 ...

... και χωρίς να κάνω ένα από τα γνωστά φτασμπακ μου ;-) απλά ακούγοντας ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι για την ... περίοδο εκείνη. Ένα τραγούδι που μαζί με κάποια ακόμα μου "σκαλίζει" το μυαλό και μου "ανταριάζει" την ψυχή. Εξακολουθεί να μου αρέσει πολύ ακόμα και σήμερα. Πολύ δύσκολο καλοκαίρι εκείνο..... Και το τραγούδι ...


.... θα με κάνει να χαθώ μετά από πολύ καιρό στις σκέψεις μου. 

28 August 2012

What am I thinking ... #5

Μη φοβηθείς τον άνρθωπο που λέει την αλήθεια
μα να φοβάσαι πάντα αυτούς που λένε παραμύθια.

06 August 2012

Βιβλιο-διαδρομές.

Τις τελευταίες ημέρες το έχω ρίξει στο διάβασμα. Δεν βρίσκω κάτι περισσότερο ενδιαφέρον αυτή τη στιγμή. Άσε που μου κάνει καλό, με ηρεμεί, με χαλαρώνει και βγάζει από το μυαλό μου άσχημες σκέψεις.   Το Σαββατο τελείωσα το μυθιστόρημα του Δημήτρη Μπουραντά "Όλα σου τα ΄μαθα, μα ξέχασα μια λέξη". Ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο βιβλίο που σε ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο της διοίκησης επιχειρήσεων αλλά και στα ακαδημαικά δρώμενα  που είμαι σίγουρη πως θα πρέπει να κάνει κάποιους πανεπιστημιακούς να κοκκινίζουν από ντροπή. Είναι κοινό μυστικό αυτά που γίνονται με τις έδρες στα πανεπιστημια εξάλλου. 'Ενα είναι σίγουρο πως μετά από την ανάγνωση συτού του βιβλίου δεν θέλω να γίνω σαν το ... "αετόπουλο στο κοτέτσι". Χτες ξεκίνησα να διαβάζω τον "Τρυποκάρυδο" του Τομ Ρομπινς. Πριν το ξεκινήσω άκουσα να λένε τα καλύτερα αλλά και τα χειρότερα. Προς το παρόν "πλακα" θα έλεγα ότι έχει με την πριγκήπισσα Λη-Τσερι σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ανάλαφρο θα το έλεγα εως τώρα. Έχουν μπεί πολλά στη σειρά για διάβασμα για το φετινό μου καλοκαίρι (που ξεκίνησε εδω και δέκα περίπου μέρες) και λέω να συνεχίσω με το "Θεώρημα του παπαγάλου" του Ντενι Γκετζ ένα "μαθηματικό" βιβλίο που εγώ θα το κατέτασα στην εκλαικευμένη επιστήμη. Λίγο που του έριξα μια ματιά νομίζω θα μου κρατήσει το ενδιαφέρον. Έχει και συνέχεια το θέμα με μια τριλογία του Γιάννη Καψή με φόντο τη Μικρά Ασία γιατί είναι σαν να κάνω "μνημόσυνο" στην αγαπημένη μου γιαγιά Σμαρώ. Τα τρία αυτά βιβλία ειναι: "Χαμένες Πατρίδες", "1922 Η Μαύρη Βίβλος", και "Όταν οι Άγγελοι Πέθαιναν στη Σμύρνη". Δεν θα σταματήσω όμως εκεί έχει και συνέχεια, τα υπόλοιπα όμως δεν θα τα αποκαλύψω ακόμα. Εν καιρώ θα πούμε και θα γράψουμε πολλά για τις βιβλιοδιαδρομές μου. Έτσι και αλλιώς δεν έχω να κάνω καλύτερο αυτό τον καιρό. Είναι βιβλία που ετοιμάζομαι να ανοίξω με λαχτάρα και με τον ευγενή πόθο να τα κλείσω με κέρδος. Εις το επανιδείν λοιπόν ...

Υ.Γ.1 Στόχος No1 είναι αφού τελειώσω όλα αυτά που θέλω, να πάρω και να διαβάσω την τριλογία του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών", αφού έχω διαβάσει το "Χόμπιτ" και το "Σιλμαρίλιον" του Τόλκιεν.

Υ.Γ.2. Στόχος No2 να διαβάσω το τρίτο βιβλίο του "Game of Thrones" του Τζωρτζ Μάρτιν πριν από την τηλεοπτική έναρξη της πετυχημένης σειρας της ΗΒΟ.  

02 August 2012

Εσύ με ξέρεις ...

Μέρες θέλω να γράψω αλλά όλο κάτι γίνεται, όλο κάτι σκέφτομαι και δεν γράφω. Το τελευταίο διάστημα ήταν περίεργο. Από τη μια η γνωστή ταλαιπωρία μου με ένα συγκεκριμένο μάθημα στο πανεπιστήμιο (ποτέ στη ζωή μου δεν έχω καταστρέψει βιβλία, αυτά τα συγκεκριμένα μόλις το περάσω το τιμημένο θα τα κάνω χαρτοπόλεμο το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου), από την άλλη το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στη χώρα και αυτή η περίεργη αίσθηση που δημιουργεί στους περισσότερους από εμας. Αν πας ακόμα παραπέρα το πολύ διαφορετικό πλέον κλίμα στο γραφείο, οι συνθήκες εργασίας και οι ... ανθρώπινες σχέσεις μέσα σε αυτό δε σου δίνουν πολλά περιθώρια να αισθάνεσαι όμορφα καλά και άνετα. Το γλυκό ήρθε και έδεσε την περασμένη εβδομάδα όταν και έμαθα κάτι πολύ δυσάρεστο. Από αυτά που δεν ξέρεις τι να πεις στον άλλο, πως να του μιλήσεις μα το κυριότερο πως να του σταθείς. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, όμως το κράτησα το περισσότερο για μένα. Το είπα εκεί που ήθελα έιπα πως με πείραξε και κυρίως με στεναχώρησε πάααρα πολύ αλλά μέχρι εκεί. Τα υπόλοιπα τα κράτησα για μένα όσο και αν φαίνεται περίεργο δεν είπα ποτέ πως πραγματικά αισθάνθηκα με το γεγονός αυτό. Γενικά λοιπόν μέχρι τώρα είναι ένα πολύ περίεργο καλοκαίρι. Δε θα έλεγα μάλιστα ότι είναι από τα ... ωραία καλοκαίρια, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Το μόνο σίγουρο έιναι πως σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους έβγαλα 2 κόκκινες κάρτες. Και αν για τη μια δε με πολυένοιαξε γιατί υπάρχει θέμα "χαζομάρας" για την άλλη με πείραξε πολύ. Το σκέφτηκα πολύ, το ξανασκέφτηκα έδωσα τόπο στην οργή μια δύο και τρείς φορές το συζήτησα αλλά δεν εβγαλα άκρη, το ξαναματασυζήτησα αλλά και πάλι καμία άκρη δεν βρήκα. Είπα το παραπονό μου αλλού μπας και με καταλάβουν αλλά και αυτό δε με βοήθησε. Χτες είχα μια κουβέντα με ένα γείτονα και του έλεγα πόσο συναισθηματικό άτομο είμαι και πόσο δένομαι με τους ανθρώπους που αγαπώ. Έτσι λοιπόν λέγαμε πόσο με πειράζει όταν "αναγκάζομαι" να χάσω τέτοιους ανθρώπους από κοντά μου αλλά κυρίως με πειράζει όταν δεν ξέρω το λόγο. Εκεί πλεόν φουρκίζομαι, γίνομαι θηρίο και η κοκκινη είναι δεδομένη. Βρε και έφεση να κάνεις στον αθλητικό δικαστή η ποινή δεν αλλάζει, τελεία και παύλα. Θα μου πεις και τι το συζητάς? Ε ρε φίλε με πειράζει με ενοχλεί να μην ξέρω ποιός είναι ο λόγος της αλλαγής της συμπεριφορά σου. Προσπάθησα μια, προσπάθησα δυο και τρεις μέχρι εδώ ΤΕΛΟΣ. Κοκκινη κάρτα και στα αποδυτηρία, δεν μπορώ να προσπαθώ άλλο να καταλάβω. Δεν θέλω να προσπαθώ να καταλάβω τους άλλους όταν και αυτοί δεν έχουν καμία διάθεση να καταλάβουν εμένα. Σταματάω να γράφω εδώ. Έχω τόσα πολλά να πω και να γράψω, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλω να τα μοιραστώ και με κανένα δε με βοηθάει εξάλλου. Ελπίζω γι αυτη την άσχημη διάθεση να φταίει η πανσέληνος .... Δεν έχω διάθεση για τίποτα.

Μου λείπεις ...

Μου λείπεις αφάνταστα ... Όσοι τους έχετε να τους τιμάτε να τους αγαπάτε και να τους προσέχετε ... Pour un soupir, pour un instant Une paren...