28 January 2015

Παει καιρος ...

Σχεδόν ένας χρονος περασε από την τελευταία μου ανάρτηση. Πόσα πολλά πράγματα άλλαξαν. Πόσο άλλαξα εγώ και πόσο άλλαξαν οι γύρω μου. Είναι εντυπωσιακό να παρατηρείς με την ταχύτητα με την οποία εξελίσεται η ζωή μας. Γενικά το 14 δεν μπορείς να πεις πως ηταν από τις καλυτερες χρονιές. Δεν ηταν λόγω απωλειών κυρίως. Δυστυχως μετρησε 3 πολυ σημαντικές απωλειες. Και η μια απο αυτές ήρθε σα λύτρωση ενός μαρτυρίου οι άλλες δύο και ξαφνικές και κυρίως αναπαντεχες ήταν. Υπηρξε και αλλο γεγονος που με ταρακούνησε όσο τίποτε άλλο, αλλα αυτο το κραταω για μενα. Πραγματικά τετοιες καταστάσεις σε κάνουν να εκτιμάς ακόμα περισσότερο αυτά που έχεις και κυρίως να εκτιμάς την καθημερινότητα σου. Γιατι τα θυμήθικα αυτα θα μου πεις. Την Κυριακή αυτη γίνεται χρόνος για τη μια απο τις 3 απωλειες που λέγαμε. Όμως η ζωη φτιάχνει τα καλύτερα σενάρια. Κυριακή πρεπει να ειμαι σε ενα ετησιο μνημόσυνο και Δευτερα να είμαι σε γάμο. Πραγματικα ο κυκλος της ζωής μεσα σε 24 ώρες. Προσπαθώ πολλές φορές να κάτσω να γραψω. Έχω τόσα πολλά να γράψω και να τα βγάλω από μέσα όμως κάτι με κρατάει. Περιέργο πράγμα... Περιεργο για έναν ανθρωπο σαν και μενα που είμαι της λογικής κανένα χαρτί δεν πρεπει και δεν μπορει να μεινει λευκο, κατ' επεκταση και κανενα notepad word e.t.c δεν πρεπει να μενει λευκο. Όμως μερικές φορες η σιωπή ειναι πολύ σημαντικότερη και πιο δυνατη από οποιαδήποτε μορφή έκφρασης, είτε μιλαμε για προσφορικο λόγο είτε για γραπτό λόγο. Η σιωπή και η αποχή αν θες κανουν ακόμα πιο εκκωφαντικό θόρυβο. Δεν σου υπόσχομαι πως θα γραφω συνεχεια. Θα προσπαθήσω να κραταω μια τάξη και ένα ρυθμό. Το σιγουρο ειναι πως δεν σε ξεχνάω. Διαβαζοντας σημερα στο γραφειο άκουσα κατι μου θυμησε τα πηγαινελα μου στο Μοναχο. Ομορφες εποχες .... Ακου το αυτο ειναι 
 

Μου λείπεις ...

Μου λείπεις αφάνταστα ... Όσοι τους έχετε να τους τιμάτε να τους αγαπάτε και να τους προσέχετε ... Pour un soupir, pour un instant Une paren...