29 September 2010

Διευκρινήσεις ...

Πέρασαν σχεδόν 2 μήνες από την τελευταία ανάρτηση στο μπλογκάκι μου.
Μέσα σε αυτό το διάστημα έγιναν πολλά.... Υπήρξαν όμορφες στιγμές αλλά και λιγότερο όμορφες στιγμές. Μεσολάβησαν διακοπές στους Παξούς, γενέθλια αλλά και κάποιες δυσάρεστες καταστάσεις. Σας χρωστάω λοιπόν μπρίφινγκ από τις διακοπές στους Παξούς (τους οποίους και συνιστώ ανεπιφυλακτα) σας χρωστάω και φωτογραφίες από εκεί. Αυτά όμως αργότερα μόλις ηρεμήσω λιγάκι και έρθω στα ίσια μου.
Αν έβαζα σε μια ζυγαριά τις όμορφες και τις άσχημες στιγμές του τελευταίου διμήνου σίγουρα οι δυσάρεστες καταστάσεις θα έκαναν την πλάστιγγα να γείρει προς το μέρος τους. Εκεί όμως έρχεται ένας αστάθμητος παράγοντας για να ισορροπήσει την κατάσταση. Έχω πεί παλιότερα πως έχω λίγους (από επιλόγη) φίλους αλλά πραγματικά πολύ καλούς. Έχω την τύχη να έχω δίπλα μου ανθρώπους οι οποίοι μου στάθηκαν καλύτερα και από αδέρφια στην περιπέτεια που πέρασα, στην περιπέτεια που περάσαμε και εν μέρη περνάμε. Είναι αλήθεια πως οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται και εγώ είχα την τύχη να το "εμπεδώσω" καλύτερα από τον καθένα. Σαν γνήσιο μοναχοπάιδι που είμαι πίστευα πως ήμουν άτυχη που δεν είχα αδέρφια. Πίστευα πως το να έχεις έναν αδερφό ή μια αδερφή θα έβρισκε εφαρμογή το "λύπη μοιρασμένη είναι μισή λύπη, και η χαρά διπλή χαρά". Τελικά μέσα στην ατυχία μου είμαι πολύ τυχερή αφού μη έχοντας αδέρφια έχω φίλους που αξίζουν όσο όλα τα αδέρφια του κόσμου.
Σας ευχαριστώ λοιπόν όλους σας που είσαστε δίπλα μου.
Σας ευχαριστώ λοιπόν όλους σας γιατί μου αποδείξατε αυτό που λέει μια ψυχή "τους συγγενείς μας δεν τους διαλέγουμε, τους φίλους όμως τους διαλέγουμε γι αυτό και τους αγαπάμε περισσότερο".


Μου λείπεις ...

Μου λείπεις αφάνταστα ... Όσοι τους έχετε να τους τιμάτε να τους αγαπάτε και να τους προσέχετε ... Pour un soupir, pour un instant Une paren...