29 October 2010

Kαλό Σαββατοκύριακο ...

Επιτέλους Παρασκευή (αν και για μένα έτσι όπως ήρθε έγινε ένα πολυ όμορφο τετραήμερο ...), και είμαστε έτοιμοι για χαλάρωση και ξεκούραση...
Να έχετε όλοι ένα πολύ όμορφο Σαββατοκύριακο...


27 October 2010

Training, training taraining ....

Ξεκινόντας αυτή η εβδομάδα ήξερα πως θα είχα πολλά να κάνω και πως θα ήμουν αρκετά πιεσμένη γιατι θα έπρεπε μέσα σε 2-3 μέρες να τελειώσω ένα training που έπρεπε να κανω σε Λετονούς συναδέλφους. Αυτό που τελικά κατάλαβα είναι πως "γουστάρω" απίστευτα να δείχνω σε άλλους αυτά που ξέρω. Να μεταφέρω τη γνώση να κάνω κάτι το οποίο για μένα είναι πολύ δημιουργικό. Είναι απίστευτη η αίσθηση να "χαρίζεις" γνώση ... Είναι από τις φορές που χαίρομαι πάρα πολυ να είμαι στο γραφείο. Αλλα δυστυχώς είναι απο τις ελάχιστες φορές που συμβαίνει στη δουλειά μας. Μήπως τελικά λάθος επάγγελμα διάλεξα??

24 October 2010

Yet another Sunday post ...

Κυριακή απόγευμα, αραχτή στον καναπέδακο μου αγκαλιά με το λαπτοπάκι μου εξασκόντας ένα από τα αγαπημένα μου "σπορ" το φλασμπακινγκ. Ένα σωρό φάκελοι ανοιγμένοι με φωτογραφίες, ανοιγμένα Notepad με σκέψεις (κυρίως λογοκριμένες) μουσικούλα για μπακραουντ και ένα σωρό αναμνήσεις στο μυαλό. Γλυκές, πικρές, χαρούμενες, λιγότερο χαρούμενες και όλα αυτά ανακατεμένα με την υπέροχη μυρωδιά των αρωματικών κεριών (που τώρα που χειμωνιάζει είναι μαστ) και την υπέροχη μυρωδιά του αχνιστού καφέ που έφτιαξα πριν από λίγα λεπτά. Πλημμύρα σκέψεων, ήχων χρωμάτων αλλά και πλημμύρα από υπέροχες μυρωδιές. Γεμάτο το δωμάτιο από συναισθήματα, χρώματα και αρώματα. Η ψυχή ανοιχτή σαν στρείδι που ανοίγει στον ατμό έτοιμη να βγάλει όλα τα εσώψυχά της .... και έπειτα μια σκέψη παγωμένη ικανή να κλείσει πάλι την ψυχή και να κάνει καιρό να ανοίξει. Διαβάζω πάλιά ποστ και σκέφτομαι πως πέρασαν 2,5 χρόνια. Σκέφτομαι πόσο γρήγορα πέρασαν αυτά τα χρόνια. Μεγαλώνω λέμε και αισθάνομαι πως όσο περνάνε τα χρόνια τόσο περισσότερο θα πρέπει να προσαρμόζομαι σε συνθήκες σε καταστάσεις και σε γεγονότα, και τόσο λιγότερο να ονειρεύομαι. Είναι αντιστρόφως ανάλογα ποσά αυτά! Όσο λιγότερο ονειρεύομαι τόσο περισσότερο προσαρμόζομαι! That's life όμως .....

Ξεκίνησα να γράφω στις 17:00 και η ώρα είναι σχεδόν 19:30 ....
Μέχρι το επόμενο ποστ να είστε όλοι καλά, να ονειρεύεστε, να γελάτε, να κλαίτε, να αγαπάτε, να ερωτευεστε, να δίνεστε, να πονάτε, να χαίρεστε και να λυπάστε, να προσπαθείτε για τα πάντα ...... και όλα αυτά με όλη τη δύναμη της ψυχής σας με όλη τη δύναμη της καρδιάς σας.
Καλη εβδομάδα ......

23 October 2010

When I realize ...

Όταν συνειδητοποιώ πως κάποιες φορές δεν μπορώ να ελέγχω τα πάντα στη ζωή μου, χρειάζεται να θυμάμαι πως κάποια πράγματα παίρνουν το δικό τους δρόμο . Πρέπει και χρειάζεται να αφήνω τον εαυτό μου απλά να τα ακολουθεί ...

http://www.cnkkkk.net/data/_uploaded/image/2352828960053249937S425x425Q85.jpg

21 October 2010

Τα πρόσωπα που σημάδεψαν την ιστορία ...

Τα πρόσωπα που σημάδεψαν την ιστορία σε μια διαδραστική αφίσα.
Κάντε κλικ σε όποιο πρόσωπο θέλετε και δείτε την ιστορία του.

Discussing the Divine Comedy with Dante
Discussing the Divine Comedy with Dante

19 October 2010

Όταν ...

Πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει ο στίχος

".... Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα

κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά ... "



... αν ψάχνει κανείς για απάντηση, μπορώ να πω πως στη δικιά μου περίπτωση βρίσκει απόλυτη εφάρμογή και κατά συνέπεια δεν κρύβει αλλά φανερώνει τη δικιά μου αλήθεια.

13 October 2010

Στιγμές ...

To τελευταίο διάστημα έχω επιδοθεί σε ένα μαραθώνιο γκρίνιας και κακής διάθεσης με άμεσο αποτέλεσμα να γίνομαι βαρετή όχι μόνο στον ίδιο μου τον εαυτό αλλά κυρίως στους γύρω μου. Αυτή η γκρίνια δεν είναι αποτέλεσμα του σχολικού συνδρόμου της Κυριακής, του φθινοπώρου ή της βρόχης. Έχει κάποια βάση από πίσω την οποία και δεν θέλω να αναφέρω εδώ. Έχω πει πως πέρασα και περνάω δύσκολες στιγμές στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό. Κάπου λοιπόν διάβασα πρόσφατα " Στη ζωή δεν έχει σημασία πόσες ανάσες παίρνεις, αλλά πόσες είναι οι στιγμές που σου κόβουν την ανάσα!" και από αυτές τις στιγμές, που κόβουν την ανάσα, έχω πολλές το τελευταίο διάστημα και η πρόβλεψη μιλάει και για άλλες. Επειδή λοιπόν αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τη δικιά μου άσχημη διάθεση και κατά συνέπεια και αυτών οι οποίοι με διαβάζουν, έχω μπει στη διαδικασία του "αν" και "πόσες " φορές θα ανεβάσω κάποια καινούργια ανάρτηση από εδώ και πέρα. Προσπαθώ να ισορροπώ μέσα από όσα κάνω. Να κλείνω μέσα μου το απόσταγμα των εμπειριών μου και αυτό να με μεγαλώνει να με οδηγεί να εκφράζω αυτό που πραγματικά είμαι, αυτό που πραγματικά με κάνει να νιώθω πλήρης και ευτυχής, και προς το παρόν δύσκολα βρίσκω κάτι να με κάνει ευτυχισμένη.
Εως τότε το πιθανότερο να συνεχίζω να μην αντιστέκομαι σε λευκό χαρτί, και αυτό γιατί φοβάμαι να μην το μετανιώσω, φοβάμαι μην παρεξηγηθώ, φοβάμαι...... Για να μην στεναχωρήσω και να μην στεναχωρεθώ, να μην πληγώσω και να μην πληγωθώ, να μην εκθέσω και να μην εκτεθώ. Ίσως να φοβάμαι ακόμα και την κριτική σας αλλά ακόμα χειρότερα φοβάμαι τη δική μου....

12 October 2010

Φθινόπωρο

Μέρες σαν και τη σημερινή μου θυμίζουν έντονα την περίοδο που βρισκόμουν στο Μόναχο. Θυμάμαι εκεί δεν με ενοχλούσε τόσο αυτή η "καταθλιπτική όψη" του καιρού και προσπαθούσα να καταλάβω το γιατί. Δεν με ενοχλούσε η βροχή όπως τώρα. Είναι λογικό αυτό? Μάλλον ναι. Εκεί ξέρεις πως δεν έχεις ήλιο (σχεδόν) 300 μέρες το χρόνο όπως στην Ελλάδα και ζεις με αυτό. Συνηθίζεις όπως και να έχει. Τολμώ να πω πως μου άρεσε κιόλας. Κοιτάζοντας πλεόν έξω από το παράθυρο του γραφείου αρχίζω και συνηθίζω στην ιδέα πως πλεον έχουμε φθινόπωρο. Τελικά θα μπορούσα να πω πως η δεύτερη πιο αγαπημένη μου εποχή μετα το καλοκαίρι είναι το φθινόπωρο. Mάλλον γιατί είναι η εποχή του "απολογισμού", σκέφτεσαι αλλά και συνειδητοποιείς όσα πέρασες το καλοκαίρι. Θέλω να βγω να περπατήσω στους δρόμους της πόλης μου και να απολαύσω τη μυρωδιά από τα βρεγμένα δέντρα. Να δω την υπέροχη αντίθεση των πράσινων, κίτρινων και κόκκινων φύλλων να περπατήσω πάνω στα πεσμένα φύλλα και να ονειρευτώ και πάλι τις μέρες που βρισκόμουν μακριά.

http://www.monclovatwp.org/images/fall-leaves.jpg

10 October 2010

Μελαγχολικό ....

Από τις λίγες φορές που γράφω δεύτερο ποστ μέσα στην ίδια ημέρα ....
Αξίζει τον κόπο νομίζω να ταξιδέψουμε με τη μελώδική φωνή της Χαρούλας Αλεξίου ...


(στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου - μουσική: Goran Bregovic
πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη)

Μια φωτογραφία ....

Με έπιασε μια κρίση ταξινόμησης σήμερα. Ήθελα να ταξινομήσω όλα τα αρχεία μου στον υπολογιστή, να φτιάξω τις φωτογραφίες από τις καλοκαιρινές διακοπές, να καθαρίσω λίγο το κινητό μου, να μαζέψω το γραφείο μου όλα αυτα ήθελα να τα κάνω σήμερα. Σε όλα ήθελα να βάλω μια τάξη. Σε όλα εκτός από τις σκέψεις μου. Εξάλλου δεν είναι η κατάλληλη περίοδος να βάλω και τις σκέψεις μου σε τάξη. Σήμερα λοιπόν Κυριακή ήθελα να ασχοληθώ με κάτι που θα μου έπαιρνε ώρες πολλές, μόνο και μόνο για να μην σκέφτομαι πως σε λίγες ώρες ξεκινάει άλλη μια εβδομάδα. Ξεκίνησα με τον υπολογιστή μου και με μεγάλη μου λύπη διαπίστωσα πως είχα "τσιμπήσει" κάποια spyware, και εναν καλό trojan. Αμέσως κατάλαβα από που ειχε γίνει το κακό. Προσπάθησα προχτές να κατεβάσω ένα παιχνιδάκι, για ένα περίεργο λόγο απλά δεν κατέβαινε σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα που δοκίμαζα. Το λάθος είναι δικό μου γιατί το άφησα ανοιχτό περιμένοντας να κατέβει κάποια στιγμή και δεν το έσβησα αμέσως. Χαλάρωσα, έφτιαξα καφεδάκι και σκέφτηκα .... "το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί αν δεν τα καταφέρεις είναι να κάνεις φορματ". Σε λίγες ώρες όμως τα είχα καταφέρει, και είχα καθαρίσει μια χαρά τον υπολογιστάκο μου. Τράβηξα και ένα backup για καλό και για κακό και συνέχισα. Είχε φτάσει μεσημέρι και η διαθεσή μου συμβάδιζε με τον καιρό. Μελαγχολική διάθεση, με μελαγχολικά ακούσματα είχα αρχίσει να βαριέμαι και την ταξινόμηση στον υπολογιστή. Έτσι άλλαξα "στόχο". Next target κινητό. "Θέλω να κατεβάσω τις φωτογραφίες εδώ και τώρα σκέφτηκα" και χωρίς πολλά πολλά αυτό έκανα. Προσπάθησα να ρίξω μια γρήγορη ματιά αλλά τελικά κόλλησα σε μια συγκεκριμένη φωτογραφία. Μια φωτογραφία και όχι απλά χίλιες λέξεις, αλλά χίλιες σκέψεις .... Άλλες όμορφες και άλλες λιγότερο όμορφες .... Προσπάθώ να φτιάξω τη διαθεσή μου τον τελευταίο καιρό ... δεν είναι εύκολο ακόμα.



08 October 2010

Παρασκευή ...

Επιτέλους άλλη μια εβδομάδα εφτασε στο τέλος της. Μια γεμάτη εβδομάδα αλλά κυρίως μια εβδομάδα με πολύ γκρίνια κυρίως λόγω του κρυώματος το οποίο πλέον έχει φτασει στο ... πικ του. Σήμερα δεν αναπνέω και από τα δύο ρουθούνια και έχω γίνει ο καλύτερος πελάτης του φαρμακείου. Που θα πάει θα περάσει, στο χέρι του είναι??? Αφού είναι Παρασκευή όλα είναι τέλεια, όλα είναι όμορφα.... Λίγες ωρίτσες ακόμα και μετά ..... βουρ για ΣΚ.

Για μένα το ΣΚ έχει ξεκινήσει από χτες ουσιαστικά. Πιο συγκεκριμένα από χτες το απόγευμα. Είχα κλείσει ραντεβού με τον οδοντίατρο για καθαρισμούλη στα δοντάκια μου και πήγα με το παρεάκι μου για να αποκτήσουμε το χαμόγελο της colgate :-). Τελειώνοντας από τον οδοντίατρο περπατούσαμε στο δρόμο της .... επιστροφής ώσπου πέφτει η ιδέα! "Πως θα ήθελα να πίναμε μια μπυρίτσα ....". Δεν χρειάστηκε να το σκεφτούμε πολύ, σε λίγα λεπτά είχαμε διαλέξει και μαγαζί και είχαμε κάτσει! Μια weiss beer ήταν ότι έπρεπε για εκείνη τη στιγμή. Φιλοσοφήσαμε πολύ .... Πάντα μου άρεσαν τέτοιες συζητησεις. Πάντα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες για τα θέματα που ανοίξαμε .... αλλά πάντα με συγκεκριμένους ανθρώπους. με ανθρώπους που ξέρεις ότι μιλάς την ίδια "γλώσσα" που τους καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνουν, με αυτούς που χαρακτηρίζεις σαν "soulmates". Πόσο μου άρεσε το χθεσινό βράδυ και ξέρετε γιατί μου άρεσε. Γιατί πολύ απλά τίποτα δεν ήταν προγραμματισμένο (εκτός από τον οδοντίατρο βεβαίως βεβαίως :-) ), δεν έιχαμε κανονίσει μπυροποσία, δεν είχαμε κανονίσει βολτίτσα .... έτσι απλά ήρθε και "έκατσε".

Πριν σας αφήσω να απολαύσετε την Παρασκευή σας και το όμορφο Σαββατοκύρακο που μας χτυπάει την πόρτα,θα σας αφήσω να απολαύσετε ένα υπέροχο κομμάτι το οποίο και μου θύμησε χτες το παρεάκι μου ...




06 October 2010

Have you ever had ....

Έχω ξανασχοληθεί με το θέμα "Have you ever had one of those days when nothing went right". Άλλη μια τέτοια μέρα και η σημερινή! Ξεκίνησε με γκρίνια πρωί πρωί από το σπίτι με το κλασσικό θέμα μας .... "μα είναι δυνατόν; ποιός θα φάει 2 μήλα και 2 μπανάνες; μα είναι δυνατόν να φάω και πουρέ και όλα τα υπόλοιπα;". Συνεχίστηκε στο γραφείο όταν και τίποτα δεν λειτουργούσε και όταν πήγαινε να στρώσει η κατάσταση κάτι γινόταν στο δίκτυο και μην πω τι έκανε ο Δίας. Δεν συζητώ για το κρύωμα το οποίο μου έχει κάνει τα νεύρα κορδόνια για παπούτσια και που είμαι συνέχεια "φύσα ρούφα τράβα τηνε" και εννοώ τη μύτη μου! Καθώς επίσης και όλα τα παρελκόμενα φτέρνισμα, και πονόλαιμος (μάλλον και πυρετός αλλά δεν τόλμησα να βάλω θερμόμετρο σήμερα). Ντόπα στη ντόπα και σπρέι στο σπρέι να γίνω καλά όσο το δυνατόν γρηγορότερα.... και φτάνει η ευλογημένη ώρα να πάω να παίξω τέννις! Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του γραφείου! Χαρά Θεού! Καθόλου κίνηση στην εθνική και σκέφτομαι (ναι ώρες ώρες το κάνω και αυτό) "μια χαρά τουλάχιστον θα παίξεις τέννις θα ξεμουδιάσεις και ξεχάσεις και τα .... υδραυλικά της κεφαλής σου που δεν λειτουργούν καλα". Φεύγω χαρούμενη και σε μισή ώρα είμαι ΟΑΚΑ. Ο καιρός εξακολουθεί να είναι μια χαρούλα μοναχά κανα δυό απειλητικά συννεφάκια παραπέρα....... Ετοιμάζομαι γρήγορα γρήγορα βάζω και το "ιν" τσιροτάκι μου (λες και θα παίξω τελικό του Roland Garros) και έιμαι έτοιμη να σπάσω τις χορδές τις ρακέτας μου. Καλά μωρέ λένε πως όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει. Ξεκινάμε ζέσταμα, όλα καλά αν και τα συννεφάκια έχουν πλεόν εγκατασταθεί πάνω από το ΟΑΚΑ. Οι πρώτες ψιχάλες κάνουν την εμφάνισή τους αλλά δεν μασάω, δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα κάνω προπόνηση με ψιχάλες, άντε και με ψιλόβροχο έχω παίξει. Αυτό όμως που έγινε στο πρώτο μισάωρο της προπόνησης δεν έχει ξαναγίνει! ΑΝΟΙΞΑΝ οι ουρανοί! Όπως ακριβώς το διαβάζετε, δεν πρόλαβα να βάλω το μπουφανάκι μου (απαραίτητο πλέον αξεσουάρ μετά το κρύωμα) και είχα γίνει παπί! Δεν έχω ξαναφάει τέτοια βροχή. Από πάνω μέχρι κάτω ήμουν λες και είχα πέσει στη θάλασσα. Τρέχαμε και δεν φτάναμε με το δάσκαλο για να μαζέψουμε τα πράγματά μας. Μάταια, είχε αποφασίσει ότι πρέπει να βραχούμε μέχρι το κόκκαλο. Μια χαρά μου ήρθε και δεν με χάλασε καθόλου, με μισή προπόνηση, κρυωμένη και μούσκεμα .... Το σκηνικό βέβαια δεν είχε συμπληρωθεί έτσι και βρεγμένη ήμουν και έκανα και μια ολόκληρη ώρα να επιστρέψω σπίτι. Μπαίνοντας στο σπίτι το πρώτο που ήθελα να κάνω ήταν ένα ζεστό μπανάκι και να βοηθήσω τον πάτέρα μου να συναρμολογήσει ένα επιπλάκι που πήραν σήμερα το πρωί. Το τελικό χτύπημα ήρθε με το .... σφίξμιο μιας βίδας .... που κατάφερα να .... σφίξω το χέρι μου και να είναι και δεμένο πλεον.

Fire Hydrant Pees

05 October 2010

Έλεος ....

Ένα πράγμα έπρεπε να προσέξω αυτό τον καιρό! Να μην κρυώσω! Τι να ντύνομαι καλά, τι να μην βγαίνω έξω λουσμένη, τι να φοράω ελαφρύ μπουφανάκι και τι δεν έκανα για να μην κρυώσω. ΕΛΕΟΣ τα κατάφερα και κρύωσα, και όχι απλά κρύωσα ανέβασα και πυρετό και με πονάει και ο λαιμός μου και έχω και συνάχι. ΔΕΝ έπρεπε να κρυώσω και κρύωσα, μπορείτε να το διανοηθείτε αυτό? Δηλαδή άμα δεν πρόσεχα τι θα γινόταν? Από το μεσημέρι παίρνω σαν καραμέλες τα αντιπυρετικά, τα αποσυμφορητικά, σπρέι για τη μύτη, σπρέι για το λαιμό και φυσικά καραμέλες (ορίτζιναλ αυτή τη φορά) για το λαιμό μου. Μου τη δίνει όταν είμαι κρυωμένη, μου τη δίνει που με πονάει ο λαιμός μου, μου τη δίνει που η μύτη μου τρέχει, γενικά μου τη δίνει που δεν είμαι καλά. Μου τη δίνει γενικότερα έτσι που είμαι τώρα. Αλλά κατα τα άλλα μου αρέσει που ήθελα να κάνω και εμβόλιο για τη γρίπη! Σιγά μη και δεν την άρπαζα πριν κάνω το εμβόλιο. Ήμαρτον δεν είναι κατάσταση αυτή.

Δεν μπορώ μου τη δίνει ......

http://www.sport.gr/files/news/Serpico/1241458677_gkriniaris_250x.jpg

03 October 2010

Σαββατοκύριακο ήταν και πέρασε ...

Άλλο ένα Σαββατοκύριακο πέρασε γρήγορα γρήγορα και δίνει τη θέση του σε μια νέα εβδομάδα. Χωρίς να γίνει κάτι συγκλονιστικό ήταν ένα όμορφο Σαββατοκύριακο. Το Σάββατο μου ξεκίνησε νωρίς νωρίς με ψώνια για την βαφτιστήρα μου και συνεχίστηκε με γήπεδο. Νομίζω πως καιρό είχαμε να περάσουμε τόσο καλά στο γήπεδο. Οι θέσεις που βρήκε το κολλητάρι μου super και για καλή μας τύχη τα "παιδιά" στην πίσω και μπροστά σειρά είπαν απίστευτες ατάκες. Χρειαζόμουν μια τέτοια δόση γέλιου περισσοτερο από κάθε άλλη φορά. Χαρήκαμε για το "τρίμπαλο" γιατί πλέον κάθε φορά που πάμε έχουμε κόψει ταρίφα .... και περιμένουμε πλέον με αγωνία την επόμενη "επίσκεψη" μας στο ΝΑΟ. Να είσαι καλά κολλητάρι ..... ξέρεις εσύ για ποιούς λόγους....
Η Κυριακή ...... ένα δράμα. Πάντα οι Κυριακές μου ήταν έτσι. Σχολικό βίωμα και πρέπει να το αποβάλλω αλλά έλα που δεν μπορώ. Πάντα είχα μελαγχολία τις Κυριακές, στην αρχή γιατί έπρεπε να ξαναπαώ Δευτέρα πρωί σχολείο και αργότερα γιατι έπρεπε και πρέπει να παώ στη δουλειά. Τίποτα το ιδιαίτερο η Κυριακή μου είδα και δύο ταινιουλες, είδα και τον τελικό του Αthens ITF στο ΟΑΚΑ, και όλα καλά.

Έχω αφήσει εκκρεμότητες όμως από το Σάββατο. Για κάποιο λόγο ήθελα πολύ το Σαββατο το βράδυ να πάω για ένα ποτάκι δίπλα στη θάλασσα, να είμαι με συγκεκριμένη παρέα και να αφήσω το μυαλό μου να χαλαρώσει. Να ηρεμήσει και να ταξιδέψει σε όμορφες σκέψεις και όχι σκοτεινές. Δεν μπορούσε να γίνει αυτό το Σάββατο το χρωστάω στον εαυτό μου και το χρωστάω και σε μια "ψυχή" που πολύ έχω ζαλίσει τον τελευταίο καιρό. Χρωστάω στον εαυτό μου να χαλαρώσω και να χαλαρώσουν και οι γύρω μου που με βλέπουν στην τσίτα και "καπως" όπως είπε και ένας γνωστός μου. Παιδιά λίγο "υπομονη" (πωπωπωπωπωπω και τη συχαίνομαι αυτή τη λέξη .... οι "μυημένοι" ξέρουν γιατι :-) ) και θα στρώσω θα έρθω στα ίσια μου .....

'Οσο για "ένα" παιδάκι που είναι δίπλα μου και μου κάνει ασκήσεις "ηρεμίας" (άκουσον άκουσον κατάφερε να με βγάλει από τα ρούχα μου την Παρασκευή ;-) ) ένα θα πω ...

Να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά,έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις



01 October 2010

Bad Day ....

Τον τελευταίο καιρό είχα πολλές από αυτές που λέμε bad days. Παρόλα αυτά λέω να μην το βάζω κάτω, ακόμα και όταν τα μάτια μου υγραίνονται επικίνδυνα ....
Μέσα στους σκοτεινούς διαδρόμους -τον τελευταίο καιρό- της ψυχής μου πέφτουν ακτίνες φωτός από ένα άτομο που όταν γελάει και είναι καλά με φωτίζει και μένα. Ξέρω τη φάση την οποία περνάει, εμένα μου αρέσει. Μου αρέσει που γελάει μου αρέσει που "συμπεριφέρεται" αυθόρμητα ...... μου αρέσει που αντιδρά στα πρέπει του μυαλού και υπερνικούν τα θέλω της ψυχής. Σε αυτό το "μικρό παιδάκι" θα αφιερώσω σήμερα αυτο το τραγούδι .....



Καλό μήνα σε όλους σας ....


Μου λείπεις ...

Μου λείπεις αφάνταστα ... Όσοι τους έχετε να τους τιμάτε να τους αγαπάτε και να τους προσέχετε ... Pour un soupir, pour un instant Une paren...