Yet another Sunday post ...

Κυριακή απόγευμα, αραχτή στον καναπέδακο μου αγκαλιά με το λαπτοπάκι μου εξασκόντας ένα από τα αγαπημένα μου "σπορ" το φλασμπακινγκ. Ένα σωρό φάκελοι ανοιγμένοι με φωτογραφίες, ανοιγμένα Notepad με σκέψεις (κυρίως λογοκριμένες) μουσικούλα για μπακραουντ και ένα σωρό αναμνήσεις στο μυαλό. Γλυκές, πικρές, χαρούμενες, λιγότερο χαρούμενες και όλα αυτά ανακατεμένα με την υπέροχη μυρωδιά των αρωματικών κεριών (που τώρα που χειμωνιάζει είναι μαστ) και την υπέροχη μυρωδιά του αχνιστού καφέ που έφτιαξα πριν από λίγα λεπτά. Πλημμύρα σκέψεων, ήχων χρωμάτων αλλά και πλημμύρα από υπέροχες μυρωδιές. Γεμάτο το δωμάτιο από συναισθήματα, χρώματα και αρώματα. Η ψυχή ανοιχτή σαν στρείδι που ανοίγει στον ατμό έτοιμη να βγάλει όλα τα εσώψυχά της .... και έπειτα μια σκέψη παγωμένη ικανή να κλείσει πάλι την ψυχή και να κάνει καιρό να ανοίξει. Διαβάζω πάλιά ποστ και σκέφτομαι πως πέρασαν 2,5 χρόνια. Σκέφτομαι πόσο γρήγορα πέρασαν αυτά τα χρόνια. Μεγαλώνω λέμε και αισθάνομαι πως όσο περνάνε τα χρόνια τόσο περισσότερο θα πρέπει να προσαρμόζομαι σε συνθήκες σε καταστάσεις και σε γεγονότα, και τόσο λιγότερο να ονειρεύομαι. Είναι αντιστρόφως ανάλογα ποσά αυτά! Όσο λιγότερο ονειρεύομαι τόσο περισσότερο προσαρμόζομαι! That's life όμως .....

Ξεκίνησα να γράφω στις 17:00 και η ώρα είναι σχεδόν 19:30 ....
Μέχρι το επόμενο ποστ να είστε όλοι καλά, να ονειρεύεστε, να γελάτε, να κλαίτε, να αγαπάτε, να ερωτευεστε, να δίνεστε, να πονάτε, να χαίρεστε και να λυπάστε, να προσπαθείτε για τα πάντα ...... και όλα αυτά με όλη τη δύναμη της ψυχής σας με όλη τη δύναμη της καρδιάς σας.
Καλη εβδομάδα ......