Ξέρεις κατι ... το λένε "νοιάξιμο"

Καλή χρονιά μπλογκάκι μου!!

Πρώτο ποστ για φέτος με το οποίο θέλω να γράψω για ένα συναίσθημα το οποίο τρυπώνει στην καρδιά και την ψυχή σου χωρίς να ξέρεις πως και γιατί και δεν μπορείς να το κατηγοριοποίησεις, δεν μπορείς να του βάλεις ετικέτα, να του δωσεις ένα συγκεκριμένο "όνομα" ή παρατσούκλι και πες το όπως θες εσύ λοιπόν. Θα το "ονομάσω" και εγώ κάπως αργότερα.

Είναι ένα συναίσθημα που δεν έχει ταίρι δεν μπαίνει σε ζυγαριές και σε συγκρίσεις. 

Είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορείς εύκολα να το εκφράσεις να το περιγράψεις και σίγουρα με τίποτα δεν μπορείς όσο και αν προσπαθήσεις να του αποδώσεις τη βαρύτητα που του αξίζει.

Ξερω σίγουρα τι δεν είναι ...

Δεν είναι εγωισμός ...

Δεν είναι χαβαλές ...

Δεν είναι συμφέρον ...

Δεν είναι φιλία ...

Δεν είναι έρωτας ...

Αλλά ξέρω σιγούρα πως είναι ...

... αυθόρμητο ...

...πηγάζει από τα βάθη της ψυχής μας ...

... στα βάθη της καρδιάς μας ...

... αληθινό ...

Ξέρεις κάτι ... το λένε "νοιάξιμο".

Το νοιώθεις για κάποιον που είναι οικογένεια σου, αλλά μπορεί και όχι, για κάποιον που είναι φίλος σου αλλά μπορεί και όχι, για τον ερωτικό σου σύντροφο αλλά μπορεί και όχι, μπορεί όλα αυτα αλλά μπορεί και τίποτα από αυτά.

Για ένα ανεξήγητο λόγο αυτό είναι το "νοιάξιμο" . Είναι αυτό που νιώθω μετά από πολύ καιρό για κάποιον άνθρωπο ... για το "αδέρφι μου" (γι αυτό το αδέρφι που ήρθε στη ζωή μου πριν λίγο καιρό δες λεπτομέρειες στο προηγούμενο ποστ). Crystal clear χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς υποκρισία, με διάρκεια, από τα βάθη της ψυχής και της καρδιάς.

Γουσιτάκι μου είμαι και θα είμαι εδώ για σένα το ξέρω ότι το ξέρεις (αλλα μερικές φορές μας είναι πιο εύκολο να το γράφουμε από το να το λέμε). Θα το ξεπεράσουμε και αυτό. ΟΛΑ θα πάνε καλά, να τ'ακούς το νεαδέρφι σου! 😉 

Ψιτ Γουσίτο ... σε νοιάζομαι ρε μπαγλαμά Σε νοιάζομαι πολύ!! 😉