14 January 2011

Ίωση vs Σμαρούλα ... σημειώσατε 1

Είναι απίστευτο πόσα χρόνια είχα να αρπάξω τέτοια ίωση. Κάτι κυκλοφορούσε την περασμένη εβδομάδα στο γραφείο (και λιγάκι στο σπίτι) αλλά δεν έδωσα και πολύ σημασία. Κακώς πολύ κακώς διότι όχι απλά την εισέπραξα αλλά την εισέπραξα και μεταλλάγμένη και νταβραντισμένη. Δύο σε ένα κοινώς! Όσοι πέρασαν την ιώση την πέρασαν με λίγο πονόλαιμο και λιγάκι συνάχι. Εγώ πάλι έπαθα των παθών μου τον τάραχο. Άρχισε από πονόλαιμο και συνεχίστηκε και συνεχίζεται με τρομερό συνάχι και βέβαια με πυρετό ο οποίος με το ζόρι κρατιέται στο 38 με αντιπυρεττικά. Η μύτη μου κλειστή από τη Δευτέρα το μεσημέρι και δεν μπορώ να πάρω ανάσα ούτε με αντισταμινικά, μόνη ανακούφιση το αποσυμφορητικό το οποίο έχει αποτέλεσμα μόνο για λίγη ώρα, δεν κάνω λόγο για φτέρνισμα γιατί κάθε μέρα μετράω και ένα νέο ρεκόρ . Το καλύτερο δε όλων είναι πως πονάνε τα κοκκαλάκια μου λες και έχω φάει ξύλο. Ειλικρινά δεν θυμάμαι να είμαι τόσο χάλια τα τελευταία χρόνια. Σέρνω το κουφάρι μου δεξιά και αριστερά και εννοείται πως γκρινιάζω και μιρλιάζω όλη την ώρα. Ακόμα και οταν κοιμάμαι ξυπνάω για να γκρινιάξω. Κοντεύει μια εβδομάδα και ακόμα να περάσει. Είπαμε να κάνει τον κύκλο της αλλά να μην μας πάρει και μια αιωνιότητα και μια μέρα.
Έλεος και ήμαρτον μαζί πυρετός μια εβδομάδα!
Έλεος και ήμαρτον μαζί να έχω γίνει ένα μάτσο χάλια!
Έλεος και ήμαρτον μαζί το είπα εγώ μου μπήκε άσχημα το 2011!!
Σας αφήνω μιας και αισθάνομαι τον πυρετό μου σε κατάσταση "και ξανά προς τη δόξα τραβά" και μπας και πάω σήμερα λιγάκι νωρίς στο σπιτάκι μου.
Να έχετε όλοι ένα καλό και ξεκούραστο ΣΚ.

http://farm4.static.flickr.com/3501/3950976850_7f11fae40b.jpg

No comments:

Μου λείπεις ...

Μου λείπεις αφάνταστα ... Όσοι τους έχετε να τους τιμάτε να τους αγαπάτε και να τους προσέχετε ... Pour un soupir, pour un instant Une paren...