Περίεργα πράγματα ...

Πριν καιρό σταμάτησε να δουλεύει το ρολόι μου (χρονικά γύρω στα τέλη Γενάρη για να ακριβολογώ). Φαντάστηκα θα θέλει μπαταρία (αν και μπορεί να μην ήταν και ο καιρός του για μπαταρία εδώ που τα λέμε) και το ψιλοαμέλησα. Φόραγα ένα άλλο που έχω και απλά προσπαθούσα να το θυμηθώ να το πάρω κάποια στιγμή μαζί μου να του αλλάξω τη μπαταρία. Πριν από κανένα μήνα και αφού το θυμήθηκα και το πήρα μαζί μου το πήγα για να του "δώσω και πάλι ζωή" (το συγκεκριμένο είναι από τα αγαπημένα μου αξεσουάρ και είναι γνωστό πως έχω και τρέλλα με τα ρολόγια) σε γνωστό κατάστημα μπαταριών. Το δίνω στον υπάλληλο και του λέω "σας παρακάλώ μπορούμε να αλλάξουμε τη μπαταρία?". Ευγενέστατος ο ανθρωπος παίρνει το ρολόι στο χέρι του το ανοίγει, βγάζει τη μπαταρία και μου λέει "ξέρετε η μπαταρία είναι μια χαρά μόλις τη μέτρησα και δεν είναι πρόβλημα της μπαταρίας, μάλλον ο μηχανισμός , ίσως να το πάτε στην εταιρεία". Προς στιγμή μου κόπηκαν τα πόδια και όχι κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί το συγκεκριμένο ήταν δώρο και έχω θεμα όταν μου χαλάνε τα πράγματα, μα ακόμα περισσότερο όταν αυτό που χαλάει είναι δώρο. Τον κοιτάζω με βλέμα 'περίεργο" και του λέω "μήπως να την αλλάζαμε έτσι και αλλιώς τη μπαταρία? Μήπως και ...". Η απάντηση του (και προς τιμήν του αυτό που γράφω) ήταν "οχι, είναι κρίμα να πληρώσετε μια μπαταρια και δεν είναι για το ποσό αλλά γιατί θα αισθάνομαι ότι σας έχω κοροιδέψει" (καλά άμα βρείτε πολλούς τέτοιους επαγγελματίες ελάτε να μου το πείτε). Τελικά δεν την άλλαξα, γυρίσα σπίτι και πριν το ακουμπήσω στο γραφείο μου "έπαιξα" με το κουρδιστήρι του γυρνοντας τους δείκτες συνέχεια μήπως και κάτι είχε κολλήσει. Μπαααα μάταια κανένα αποτέλεσμα. Λυπήθηκα πολύ ήταν το τελευταίο που ήθελα να μου τύχει. Το άφησα δίπλα στον υπολογιστή στο γραφείο και κάθε φορά που καθόμουν να διαβάσω, να δουλέψω ή να χαζέψω στον υπολογιστή το κοίταζα ... μελαγχολικά. Πριν από 2 βδομάδες κάθομαι στο γραφείο μου και ανοίγω τα βιβλιαράκια μου να διαβάσω. Απόλυτη ησυχία στο δωμάτιο, ένας "υπέροχος ήχος" με αποσπά, εντελώς αυθόρμητα κοιτάζω προς το ρολογάκι μου και ω του θαύματος ο ήχος είναι απο αυτό ... τικ τακ τικ τακ τικ τακ ... !! ΝΑΙΙΙΙ το ρολογάκι μου και πάλι δουλεύει, το ρολογάκι μου μου κάνει και πάλι συντροφιά! Δεν ξέρω τι έγινε και πως (ή μάλλον μπορώ να φανταστώ ή καλύτερα εικάζω ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας γι αυτό και το λογοκρίνω) σημασία έχει οτι το ρολογάκι μου είναι και πάλι στη ζωή.
Θα αρκεστώ να πω νόνο αυτό περιεργα πράγματα που μας συμβαίνουν τελικα!

Υ.Γ. Άσχετο υστερόγραφο αλλά θα το πω γιατι θα σκάσω. Χτες έβαλα πρώτη φορά το βιοενεργειακό βραχιολάκι μου και περίμενα και αποτελέμστα από την πρώτη μέρα. Το μοναδικό απότέλεσμα που είδα ήταν να με φωνάξουν το πρωί στις 7:15 και εγώ να ξυπνήσω στις 7:45, μισή ώρα αργότερα δηλαδή. Μια που με φώναξαν και μια που δεν τους άκουσα δηλαδή!! Αυτά είναι .....