Γιατί πάντα πρέπει ...

Ευτυχώς πέρασε και αυτή η εβδομάδα. Άντε να έρθει η ώρα να σχολάσουμε και να πάμε σπιτάκι μας μπας και ηρεμήσουμε λιγάκι. Ειλικρινά είναι από τις φορές που θέλω να κλειστώ μέσα και να μην κάνω τίποτα. Σαν χαρακτήρας δεν είμαι των εντάσεων και προσπαθώ όσο το δυνατό να τις αποφεύγω. Δεν μπορώ όμως να ανεχτώ την κοροιδία και την ψευτιά. Δεν μπορώ επίσης να ανεχτώ να επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη γιατί εμπιστεύομαι τους λάθος ανθρώπους. Προφανώς λοιπόν αυτή η εβδομάδα ήταν γεμάτη από αυτά που δεν ανέχομαι. Και προφανώς ήταν γεμάτη από ένταση, τσαντίλα και νεύρα. Ίσως είναι η πρώτη φορά που ακόμα και οι δικοί μου με έιδαν έτσι. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει ποτέ άλλοτε τέτοιου είδους αντιδράσεις και ξεσπάσματα. Ποιό το κέρδος?? ΚΑΝΕΝΑ. Εγώ έχασα την ψυχική μου ηρεμία, έσπασα τα νεύρα μου και φυσικά για μια ακόμη φορά στο τέλος τα έχωσα σε μένα για το πόσο βλάκας υπήρξα. Ρε φουστέρ μου ειλικρινά βλέπω να μην εμπιστέυομαι ΠΟΤΕ ξανά άνθρωπο. Σαν να μην έφταναν τα νεύρα μου σαν να μην έφτανε που περίμενα πως και πως την Παρασκευή έκανα και την μέγιστη βλακεία, για να μην πω και τίποτα πιο χοντρο, να κάθομαι από το πρωί και να ακούω τραγούδια τα οποία με έκαναν ακόμα χειρότερα. Μπορεί αρχικά να μην είχα καταλάβει τι ακούω αλλα υποσυνειδητα με "κούρδιζε" και ήρθε 3 το μεσημέρι να έχω γίνει πύραυλος έτοιμος για εκτόξευση. Εισπνοή ... εκπνοή ... και πάμε πάλι εισπνοή ... εκπνοή ... έλα να μετρήσουμε και μέχρι το δέκα μπας και ξεθυμάνει το "πολύ κακό" ...

Γιατί πρέπει πάντα να κάνω πράγματα τα οποία στο τέλος εμένα χαλάνε??