Ταξίδι στο Helsinki vol. 1

Πριν ένα μήνα περίπου με ενημέρωσαν πως την εβδομάδα 50 του σωτήριου έτους 2007, θα πρέπει να ταξιδέψω στο Helsinki για δουλειά. Σε γενικές γραμμές ήταν ένα ταξίδι το οποίο το ήθελα, αλλά ας είναι καλά κάποιοι στο γραφείο που φρόντισαν να ζήσω το χειρότερό μου εφιάλτη. Σε γενικές γραμμές δεν φοβάμαι τα ταξίδια με αεροπλάνο και σε ακόμη γενικότερες γραμμές μου αρέσουν ιδιαιτέρως. Η ιστορία ή η περιπέτεια όλη αν θέλετε δεν θα φτάσει να γραφτεί σε ένα Post και έτσι θα σας το γράψω σε επεισόδια, έτσι για να έχει και λίγο suspense. Η αίτηση ταξιδίου έγινε, θα ταξίδευα μαζί με τον Λ και τον Γ. Όλα καλά μέχρι εδώ. Έρχεται η ώρα που οι κοπέλες της γραμματείας θα πρέπει να κλείσουν τα εισητήρια. Τηλέφωνο στο πρακτορείο που συνεργάζεται η εταιρεία για να δούμε μέρες και ώρες που μας βολέυουν να ταξιδέψουμε. Αποφασίζουμε από κοινού με τα άλλα δύο παιδιά να ταξιδέψουμε Κυριακή 9/12 (αφού έπρεπε Δευτέρα πρωί να είμαστε στο γραφείο) και να επιστρέψουμε Σάββατο πρωί 15/12 . Ενημερώνουμε τις κοπέλες ώστε να ξέρουν και αυτές τι θα κάνουν. Χτυπάει το τηλέφωνό μου:
Χ: "Έλα Σμαρούλα μου η Χ είμαι (όπου Χ η κοπέλα από τη γραμματεία και το Χ τυχαίο γράμμα), εισητήρια βρήκαμε γαι την Κυριακή το απόγευμα πετάτε στις 15:40 και ψάχνουμε ακόμα την επιστροφή".
Δεν μου πολυάρεσε από την αρχή αυτό. Κάτι δεν μου κόλλαγε καλά και από τον τόνο της φωνής. Δεν βαριέσαι σκέφτηκα γιατί είχα πολύ δουλειά εκέινη τη στιγμή για να σκεφτώ περισσότερο. Μετα από λίγα λεπτά ξανά το τηλέφωνο
Χ: "Έλα Σμαρούλα μου ολα ok με τα εισητήρια".
Εγώ: "Α, πολύ ωραία μου λες σε παρακαλώ τα τελικά εισητήρια και τις ώρες για να ξέρω?"
Χ: "Μα και βέβαια. Λοιπόν πετάτε με Malev την Κυριακή 15:40 (όπως εχουμε πει) και επιστρέφετε την Κυριακή 16/12 πάλι με Malev στις 9:30".
Στο άκουσμα της αεροπορικής πάγωσα στην αρχή αλλά και πάλι πολύ χρόνο για να το σκεφτώ δεν είχα, καθώς επίσης και κανένα άλλο ιδιαίτερο λόγο αφού και δεν έιχα ξαναταξιδέψει με Malev άλλη φορά. Σηκώνομαι η κυρία να πάω στο διπλανό γραφείο να το πω και στα άλλα παιδιά. Μπαίνω και με το ύφος του "τέλεια για τρίτη συνεχόμενη χρονιά θα πάω ταξιδάκι με την εταιρεία παραμονές Χριστουγέννων (μετά από Μόναχο και Βιέννη)" σπάω τα μούτρα μου.
Εγώ: "Παιδάκια ταξιδεύουμε τις τάδε μέρες και τις τάδε ώρες με την τάδε εταιρεία", και ακούω μια φωνή από το βάθος. "Ωχ ρε συ με αυτή?? Ρε συ πέφτουν τα αεροπλάνα της συνέχεια..." Δεν χρειάστηκε να ακούσω κάτι άλλο. Γυρνάω γρήγορα γρήγορα στο γραφείο μου και παίρνω τηλέφωνι την Χ.
Εγώ: "Έλα μου Χ της κάνω πες μου σε παρακαλώ γιατί κλείσαμε με αυτή την αεροπορική, δεν υπήρχε άλλη ας πούμε Ολυμπιακή, Lufthansa που ταξιδεύμαμε συνήθως?" για να πάρω την απάντηση."
Χ: "Σμαρούλα μου δεν βρίσκαμε με άλλη εισητήρια και αν πρόσεξες επιστρέφετε Κυριακή γιατί Σαββατο δεν πετάει για και από Helsinki η Malev. Βασικά με την ίδια που πηγαίνετε πρέπει να γυρνάτε γιατί αυξάνει το κόστος των εισητηρίων αν βγαλουμε με διαφορετικές". Έκλεισα το τηλέφωνο αφού την ευχαριστησα και από εκέινη την στιγμή και μετά πέρασα μια κολασμένη εβδομάδα. Να βουίζει στα αυτιά μου όλη την ώρα η κουβέντα του συναδέλφου μου και να είμαι σε μια κατάσταση παράνοιας. Ήμουν σαν ένα παιδάκι που του έχεις πάρει τα παιχνίδια του και το έχεις μαλώσει κιόλας γιατί τόλμησε να παίξει. Κολασμένη εβδομάδα...