FlashBack

Τον τελευταίο καιρό έχω ξεκινήσει ένα καινούργιο άθλημα. Το λένε flashbacking ή αλλιώς ελληνιστί φλασμπάκινγκ. Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει και το κάνω αυτό, είπαμε είμαι περισσότερο συναισθηματικό άτομο από ότι πραγματικά δείχνω, αλλά όλα κάτι μου θυμίζουν. Δεν σας έχει τύχει ποτέ για παράδειγμα να ακούσετε ένα τραγούδι, να δείτε μια φωτογραφία, να μυρίσετε κάτι όμορφο και άλλα πολλά ακόμα. Έτσι λοιπόν πριν από λίγο καιρό μου συνέβη και μένα. Ακούγοντας ένα παλιό και πολύ αγαπημένο τραγούδι πέρασε σχεδόν όλη η ζωή μου μπροστά από τα μάτια μου. Θυμήθηκα πως αισθανόμουν στα 15, στα 18, στα 20, στα 23 στα 26 ... . Το τραγούδι συνεχίζει να παίζει και εγώ συνεχίζω να είναι βυθισμένη στις σκέψεις και τις αναμνήσεις μου οι οποίες μετά από τόσα χρόνια που έχουν περάσει εξακολουθούν να είναι πολύ μα πολύ ζωντανές μα το εκπληκτικότερο όλων τόσο λεπτομερείς. Και απορώ, πως είναι δυνατόν να θυμάμαι τέτοιες λεπτομέρειες ακόμα, και όμως να που είναι. Ταξίδεψα αρκετά εκέινη την ημέρα και μου άρεσε πολύ. Έτσι ξεκίνησα το φλασμπάκινγκ και κάθε φορά μα ένα τραγούδι, μια μυρωδιά, μια φωτογραφία βρισκόταν εκεί να με ταξιδεύει. Κάποια από αυτά που περνούν σαν μια ταινία από τα μάτια μου, μάλλον ακόμα με πληγώνουν όμως το παλεύω και αυτό. Είναι πραγματικά πάρα πολύ ωραίο και τολμώ να πω ότι έχει και πλάκα να ταξιδεύεις στο παρελθόν. Έχει όμως μια πολύ βασική προυπόθεση μια τέτοια κατάσταση. Είναι γι αυτούς που τα έχουν βρει με το παρελθόν τους ή αν θέλετε έχουν συμβιβαστεί με αυτό για να μην πω ότι απλά έχουν κλείσει όλους τους ανοιχτούς τους λογαριασμούς με αυτό. Αλλιώς ένας δυνατός άνεμος φυσά και στο πέρασμά του παρασύρει τα πάντα.