The Thorn Birds ......

Ο μύθος λέει για κάποιο πουλί που κελαηδάει μια μονάχα φορά στη ζωή του, πιο γλυκά από κάθε αλλο πλάσμα πάνω στη Γη. Από τη στιγμή που αφήνει τη φωλιά του, ψάχνει για ένα δέντρο αγκαθωτό και δεν ησυχάζει αν δεν το βρεί. Και τότε, εκέι που κελαηδάει ανάμεσα στα άγρια κλαριά, πάει και καρφώνεται στο πιο σουβλερό στο πιο μεγάλο αγκάθι. Και πεθαίνοντας, υψώνεται πάνω από την ίδια του την αγωνία, για να ξεπεράσει με το κελάηδημά του τον κορυδαλλό και το αηδόνι. Ένας ύμνος θεσπέσιος, με τίμημα την ίδια του την ύπαρξη. Μα ο κόσμος όλος ησυχάζει ν' ακούσει κι ο Θεός χαμογελάει στους ουρανούς Του. Γιατί το άριστο αποχτιέται μόνο με μεγάλο πόνο...... Ή τουλάχιστον, έτσι λεεί ο μύθος.

(The Thorn Birds - Collen McCullough)

Θα με ρωτήσετε γιατί το έγραψα τώρα.
Πάντα υπάρχει λόγος για να γράψουμε κάτι αυτό είναι σίγουρο.
Απλά ας δεχτούμε ολοι μαζί οτι το έγραψα .... επειδή μου αρέσει πάρα πολύ .....