Have you ever had ....

Έχω ξανασχοληθεί με το θέμα "Have you ever had one of those days when nothing went right". Άλλη μια τέτοια μέρα και η σημερινή! Ξεκίνησε με γκρίνια πρωί πρωί από το σπίτι με το κλασσικό θέμα μας .... "μα είναι δυνατόν; ποιός θα φάει 2 μήλα και 2 μπανάνες; μα είναι δυνατόν να φάω και πουρέ και όλα τα υπόλοιπα;". Συνεχίστηκε στο γραφείο όταν και τίποτα δεν λειτουργούσε και όταν πήγαινε να στρώσει η κατάσταση κάτι γινόταν στο δίκτυο και μην πω τι έκανε ο Δίας. Δεν συζητώ για το κρύωμα το οποίο μου έχει κάνει τα νεύρα κορδόνια για παπούτσια και που είμαι συνέχεια "φύσα ρούφα τράβα τηνε" και εννοώ τη μύτη μου! Καθώς επίσης και όλα τα παρελκόμενα φτέρνισμα, και πονόλαιμος (μάλλον και πυρετός αλλά δεν τόλμησα να βάλω θερμόμετρο σήμερα). Ντόπα στη ντόπα και σπρέι στο σπρέι να γίνω καλά όσο το δυνατόν γρηγορότερα.... και φτάνει η ευλογημένη ώρα να πάω να παίξω τέννις! Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του γραφείου! Χαρά Θεού! Καθόλου κίνηση στην εθνική και σκέφτομαι (ναι ώρες ώρες το κάνω και αυτό) "μια χαρά τουλάχιστον θα παίξεις τέννις θα ξεμουδιάσεις και ξεχάσεις και τα .... υδραυλικά της κεφαλής σου που δεν λειτουργούν καλα". Φεύγω χαρούμενη και σε μισή ώρα είμαι ΟΑΚΑ. Ο καιρός εξακολουθεί να είναι μια χαρούλα μοναχά κανα δυό απειλητικά συννεφάκια παραπέρα....... Ετοιμάζομαι γρήγορα γρήγορα βάζω και το "ιν" τσιροτάκι μου (λες και θα παίξω τελικό του Roland Garros) και έιμαι έτοιμη να σπάσω τις χορδές τις ρακέτας μου. Καλά μωρέ λένε πως όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει. Ξεκινάμε ζέσταμα, όλα καλά αν και τα συννεφάκια έχουν πλεόν εγκατασταθεί πάνω από το ΟΑΚΑ. Οι πρώτες ψιχάλες κάνουν την εμφάνισή τους αλλά δεν μασάω, δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα κάνω προπόνηση με ψιχάλες, άντε και με ψιλόβροχο έχω παίξει. Αυτό όμως που έγινε στο πρώτο μισάωρο της προπόνησης δεν έχει ξαναγίνει! ΑΝΟΙΞΑΝ οι ουρανοί! Όπως ακριβώς το διαβάζετε, δεν πρόλαβα να βάλω το μπουφανάκι μου (απαραίτητο πλέον αξεσουάρ μετά το κρύωμα) και είχα γίνει παπί! Δεν έχω ξαναφάει τέτοια βροχή. Από πάνω μέχρι κάτω ήμουν λες και είχα πέσει στη θάλασσα. Τρέχαμε και δεν φτάναμε με το δάσκαλο για να μαζέψουμε τα πράγματά μας. Μάταια, είχε αποφασίσει ότι πρέπει να βραχούμε μέχρι το κόκκαλο. Μια χαρά μου ήρθε και δεν με χάλασε καθόλου, με μισή προπόνηση, κρυωμένη και μούσκεμα .... Το σκηνικό βέβαια δεν είχε συμπληρωθεί έτσι και βρεγμένη ήμουν και έκανα και μια ολόκληρη ώρα να επιστρέψω σπίτι. Μπαίνοντας στο σπίτι το πρώτο που ήθελα να κάνω ήταν ένα ζεστό μπανάκι και να βοηθήσω τον πάτέρα μου να συναρμολογήσει ένα επιπλάκι που πήραν σήμερα το πρωί. Το τελικό χτύπημα ήρθε με το .... σφίξμιο μιας βίδας .... που κατάφερα να .... σφίξω το χέρι μου και να είναι και δεμένο πλεον.