Λίγες ώρες έμειναν πριν να αποχαιρετήσουμε και αυτή τη χρονιά.
Να πάει στο καλό και όμοια της να μην ξανάρθει!
Το πρόσημο τελικά έδειξε πολλά μείον σε αυτή τη χρονιά.
Όσο και αν προσπάθησα να κάνω τα θετικά να υπερισχύσουν των αρνητικών δεν τα κατάφερα. That's life όμως. Μάθαμε να ζούμε με τα ... μείον μας. Αν δεν μάθαμε πρέπει να το κάνουμε άμεσα. Έχουμε και συνέχεια. Είχα πει σε παλαιότερο ποστ πως θέλω να κλειστώ μέσα και να μην κάνω τίποτα για τις γιορτές, το ίδιο συναίσθημα έχω ακόμα και τώρα λίγες ώρες πριν ο γέρος χρόνος δώσει με τη σειρά του τη σκυτάλη στον νέο. Το έγραφα με όλη τη συναίσθηση των γραφομενων μου και αποδεικνύεται περίτρανα πως είχα δίκιο. Το κολλητάρι μου απλά βιάστηκε να με "κράξει"...
Να φύγει και να μην ξανάρθει.
Να φύγει και όμοια του να μην περάσει ΚΑΝΕΙΣ μα κανείς ποτε στη ζωή του. Δεν έχω και στην τελική δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα από αυτά που με σημάδεψαν και με πλήγωσαν. Όχι άλλα deja vu, όχι άλλη ψυχολογική φθορά. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο μείον της φετινής χρονιάς, η ψυχολογική φθορά. Γονάτισα ψυχολογικά έγινα ράκος και ποτέ τα πράγματα δεν θα είναι όπως παλιά. Γι αυτό λοιπόν θέλω να κλειστώ μέσα να μην σκέφτομαι (άραγε υπάρχει χάπι αμνησίας?) να μην αισθάνομαι να μην καταλαβαίνω τίποτα και έτσι απλά να κυλούν οι μέρες ... τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Και όχι αν ετοιμάζεσαι αγαπημένο μου κολλητάρι να με κράξεις και πάλι ράσο δεν χρειάζομαι για να κλειστώ σε μοναστήρι, άνετα σε πληροφορώ μπορώ να το κάνω και εδώ.
Εσείς οι υπόλοιποι να μην κάνετε αυτό που κάνω και θα κάνω εγώ.
Απλά μοιράστηκα μαζί σας τις ... άσχημες στιγμές μου (έτσι απλά και με μεγάλη δόση αυτολογοκρισίας). Και όπως λέει και το τραγούδι που με εκφράζει απολύτως "ξένες ευχές που καταλήξανε αυταπάτη, και οι πληγές αιμορραγούν και στάζουν δάκρυ"
Να περάσετε τέλεια, να γιορτάσετε, να διασκεδάζετε κάθε δευτερόλεπτο της ζωή σας να τα κάνετε όλα στο max. Να αγαπάτε δυνατά και αληθινά να δακρύζετε μόνο από χαρά αλλά πάνω από όλα να έχετε υγεία!!
Μέσα από την ψυχή μου να έχετε μια super χρονιά με όλα στο max.
Να πάει στο καλό και όμοια της να μην ξανάρθει!
Το πρόσημο τελικά έδειξε πολλά μείον σε αυτή τη χρονιά.
Όσο και αν προσπάθησα να κάνω τα θετικά να υπερισχύσουν των αρνητικών δεν τα κατάφερα. That's life όμως. Μάθαμε να ζούμε με τα ... μείον μας. Αν δεν μάθαμε πρέπει να το κάνουμε άμεσα. Έχουμε και συνέχεια. Είχα πει σε παλαιότερο ποστ πως θέλω να κλειστώ μέσα και να μην κάνω τίποτα για τις γιορτές, το ίδιο συναίσθημα έχω ακόμα και τώρα λίγες ώρες πριν ο γέρος χρόνος δώσει με τη σειρά του τη σκυτάλη στον νέο. Το έγραφα με όλη τη συναίσθηση των γραφομενων μου και αποδεικνύεται περίτρανα πως είχα δίκιο. Το κολλητάρι μου απλά βιάστηκε να με "κράξει"...
Να φύγει και να μην ξανάρθει.
Να φύγει και όμοια του να μην περάσει ΚΑΝΕΙΣ μα κανείς ποτε στη ζωή του. Δεν έχω και στην τελική δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα από αυτά που με σημάδεψαν και με πλήγωσαν. Όχι άλλα deja vu, όχι άλλη ψυχολογική φθορά. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο μείον της φετινής χρονιάς, η ψυχολογική φθορά. Γονάτισα ψυχολογικά έγινα ράκος και ποτέ τα πράγματα δεν θα είναι όπως παλιά. Γι αυτό λοιπόν θέλω να κλειστώ μέσα να μην σκέφτομαι (άραγε υπάρχει χάπι αμνησίας?) να μην αισθάνομαι να μην καταλαβαίνω τίποτα και έτσι απλά να κυλούν οι μέρες ... τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Και όχι αν ετοιμάζεσαι αγαπημένο μου κολλητάρι να με κράξεις και πάλι ράσο δεν χρειάζομαι για να κλειστώ σε μοναστήρι, άνετα σε πληροφορώ μπορώ να το κάνω και εδώ.
Εσείς οι υπόλοιποι να μην κάνετε αυτό που κάνω και θα κάνω εγώ.
Απλά μοιράστηκα μαζί σας τις ... άσχημες στιγμές μου (έτσι απλά και με μεγάλη δόση αυτολογοκρισίας). Και όπως λέει και το τραγούδι που με εκφράζει απολύτως "ξένες ευχές που καταλήξανε αυταπάτη, και οι πληγές αιμορραγούν και στάζουν δάκρυ"
Να περάσετε τέλεια, να γιορτάσετε, να διασκεδάζετε κάθε δευτερόλεπτο της ζωή σας να τα κάνετε όλα στο max. Να αγαπάτε δυνατά και αληθινά να δακρύζετε μόνο από χαρά αλλά πάνω από όλα να έχετε υγεία!!
Μέσα από την ψυχή μου να έχετε μια super χρονιά με όλα στο max.
No comments:
Post a Comment