Οκ ναι το ξέρω δεν είναι οι μέρες μου αυτές! Πολλά και διάφορα συμβαίνουν. Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι και το μυαλό μου είναι έτοιμο να κάνει μπουμ! Εσωτερικές διεργασίες βραδείας κάυσεως. Φτάνουμε στο τέλος μιας πολύ δύσκολης χρονιάς με ψυχολογική αλλά και σωματική κούραση. Ε και σαν να μην έφτανε και αυτό τα νεύρα μου κορδόνια με τη δουλειά, με το σπίτι με όλους και με όλα! Πολλά νεύρα λέμε! Και ακόμα περισσότερη γκρίνια και μουρμούρα. Το ότι δεν προσεχώ είναι γεγονός. Αλλού πατάω και αλλού βρίσκομαι αφού το μυαλό μου δεν σταματάει να επεξεργάζεται δεδομένα δευτεροόλεπτο! Έτσι λοιπόν μέσα στα νέυρα μου έδωσα και μια στον αγκώνα μου σε ένα σίδερο και έφυγε και ένα "κομμάτι". Στην αρχή το πέρασα για γδάρσιμο και νόμιζα πως ήταν "δερματακι" αυτό που είχε φύγει και το τράβαγα να κοπεί αλλά μετά κατάλαβα πως ήταν κομματάκι από κρέας. Το έβαλα στη θέση του να κολλήσει (οχι ουτε uhu έβαλα ούτε logo στιγμής) λίγο σπρέι με αντιβίωση και ένα τσιρώτο το οποίο ξεκολάει συνέχεια στη θέση που είναι το χτύπημα. Η μάνα μου έιπε πως μπορεί να χρειαζόταν και καμία ψιλή στραυροβελονιά! Αλλά δεν έκανα τίποτα. Μήπως επρεπε να κάνω κανένα αντιτετανικό όπως είπε και η Χρύσα? Τι διάλα που θα πάει θα γιάνει! Δεν μπορεί δεν είναι στο χέρι του .... στο δικό μου χέρι είναι χοχοχοχο.
No comments:
Post a Comment