Xμμμ 200 και προχωραμε

Λαέ μου όπως θα έλεγε και ο αγαπητός Σταύρος. Πάει καιρός που δεν έχω γράψει αλλά όλο αυτό το διάστημα έχω μιζεριάσει απίστευτα. Οκ είχα και αρκετή δουλειά αλλά περισσότερο γκρίνιαζα (πως γενεν ατο??) και μιζέριαζα (ατό πως γένεν επίσης??) γι αυτό και δεν έγραφα. Τη μπόρα λοιπόν την πέρασε άλλος live. Τι face to face μιζερια και γκρίνια, τι τηλεφωνική μιζέρια και γκρίνια, τι μέσω mail γκρινιαρομιζέρια, τι μέσω gtalk γκρίνια. Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια και μιζέρια, μιζέρια, μιζέρια. Υπερευαισθησια μέχρι εκεί που δεν πάει. Παρεξηγήσεις τελικά από το πουθενά. Εντάξει τους τα έσπασα τα νεύρα. Πάλι καλά που δεν με ξεχε@#$% και περισσότερο. Οκ παιδια λιγάκι ακόμα υπομονή περνάω τις φάσεις μου το προσπαθώ και το παλεύω. Ο κιαρατάς ο διακόπτης δε δουλεύει ακόμα. Sorry αν σας έσπασα τα νεύρα, και στα δικά μου επίσης το ίδιο έκανα. Sorry αν δεν με αντέχετε/ανέχεστε άλλο και εγώ το ίδιο είμαι με τον εαυτό μου. Λίγη υπομονή και όλα θα στρώσουν. Θα γελάω και πάλι με την καρδιά μου. Προς το παρόν έχω ανάγκη "από φροντίδα, αγάπη και προδέρμ".

Πάμε λοιπόν σε ένα ωραίο ΣΚ αλλά κυρίως ήρεμο χωρίς μιζέριες και χωρίς γκρίνιες. Και όπως λέει και το κολλητάρι ... "ξεκόλλα το μυαλό σου, όλα εκεί μέσα είναι".

Υ.Γ. Και φυσικά θυμάμαι, άκουσα και καταλαβαίνω ΟΛΑ οσα είπαμε το Σάββατο.