Καλή χρονιά ...

Καλή χρονιά αγαπημένοι μου. Οτι ποθείτε να σας το φέρει σύντομα το "12". Ελπιζω να περασατε καλα ή μαλλον να περάσατε τέλεια. Πάει πέρασαν και αυτές οι γιορτές και πέρασαν γρήγορα. Ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν οι μέρες αυτές. Δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο απλά ξεκουράστηκα και ηρέμησα λιγάκι. Από τις πιο ήσυχες γιορτές από τις πιο ήσυχες μέρες. Κάποιος θα έλεγε από τις πιο "αδιάφορες" χρονιές, αλλά επειδή εγώ είπαμε γίνομαι πάλι παιδί παρότι θεωρώ οτι όντως ήταν από τις πιο αδιάφορες γιορτές θα πω πως ήταν απο τις πιο ήσυχες. Δε βαριέσαι ελπίζουμε πάντα σε καλύτερες μέρες. Το καλό ήταν πως ξεκουράστηκα από τη δουλειά μιας και είχα αδεια μέχρι και χτες και έτσι άδειασα το κεφάλι μου από τις "σκοτούρες" του γραφείου. Χτες μάλιστα ήταν από τις χειρότερες και δυσκολότερες μέρες μιας και η επιστροφή στη ρουτίνα χτύπαγε από νωρίς το πρωί την πόρτα. Δύσκολη μέρα η χτεσινή. Είχα μια άρνηση για όλα ούτε τις πυτζάμες μου δεν εβγαλα όλη μέρα και "σερνόμουν" στην κυριολεξία από καναπέ σε κρεβάτι και ... τούμπαλιν. Τίποτα δεν μπορούσε να μου φτιαξει τη μέρα χτες μάλιστα κατάφερα να βρω και κάτι για να μου την κάνει και "λυπημένη", έτσι για να μην ξεχνάμε και τις κακιές μας συνήθειες δηλαδή. Χαζεύοντας στο ίντερνετ και διαβάζοντας τα γνωστά και αγαπημένα μου μπλογκάκια έπεσε το μάτι μου στο πιο συγκινητικό τραγούδι που έχω ακούσει ποτέ ... (γνωστή η αδυναμία μου στον Καβαδία αλλά αυτό δεν το γνώριζα ομολογουμενως) ένα τραγούδι που με κάνει να ανατριχιάζω στο άκουσμα των στίχων του. Κάποια άλλη στιγμή ίσως να γράψω περισσότερα για το πως αισθάνομαι ακούγοντας αυτό το τραγούδι προς το παρόν μόνο το ακουσμά του αρκετή λύπη μου προκαλεί.

Θα μου επιτρεψει ο Σταυρος να του το "κλέψω" και να το ποστάρω και εδώ ... αν και δεν ταιριαζει με τις μέρες και το "γιορτινό κλίμα" ελπίζω να με συγχωρέσετε για τη λυπημένη διάθεση.